အသံေတြ နဲနဲေလွ်ာ႔ ေလွွ်ာ႔

“ကိုၾကီးေက်ာ္ေဟ႔၊ တို႕ကိုၾကီးေက်ာ္”
“ကိုၾကီးေက်ာ္ေဟ႔၊ တို႕ကိုၾကီးေက်ာ္”
 ကိုၾကီးေက်ာ္နတ္ဝင္ေနတဲ႔သူက ဆိုင္းသံ၊ ဗံုသံရဲ႕ အားၿဖည္႔မွဳနဲ႔အတူ  အရက္ပုလင္း တကိုင္ကိုင္နဲ႔ မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ ကကြက္ကိုခ်ိဳးေနရွာပါတယ္။ ေဘးက အားေပးေနတဲ႔ ေရႊပြဲလာပရိ္သတ္တို႔ရဲ ႔လက္ခုပ္လက္ဝါးသံၾကားထဲမွာ သူ႔ခမ်ာ ေခါင္းတညိမ္႔ညိမ္႔နဲ႔ ပြဲကလို႕ေကာင္းေနေပမယ္႔ အိမ္ေရွ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အိမ္မွာေနတဲ႔ ကၽြန္မတုိ႔ရဲ႕ နားေသာတအာရံုကို အေနွာင္႔အယွက္ေပးတယ္ဆိုတာ သူတို႔ေတြ မသိၾကေလေရာ႔လား။


ကၽြန္မတို႔အိမ္ေရွ႕အိမ္က နတ္ကေတာ္အဖြားၾကီးရဲ႕ နတ္ပြဲေတြစတိုင္း ကၽြန္မတို႔အနီးအနားပတ္ဝန္းက်င္ေနအိမ္ေတြအတြက္ေတာ႔ မုန္တိုင္းဝင္တာပါပဲ။ အသံံေတြကို အသံခ်ဲ႕စက္နဲ႔အားယူၿပီး လြင္႔ထုတ္ေနေလေတာ႔ ရပ္ကြက္ေနလူထုေတြကို ဒုကၡေပးလြန္းလွတယ္။ ဒီဆူညံသံေတြေၾကာင္႔ ကၽြန္မတို႔လို ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြအတြက္ စာက်က္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ကသိကေအာက္ၿဖစ္ရတယ္ေလ။ ရပ္ကြက္ေနလူထုေတြ  ညေနညခင္း အေမာေၿဖခ်ိန္ေလာက္က စၿပီးႏႊဲလိုက္ၾကတာ ညအိပ္ခ်ိန္ေလာက္မွသာ အသံတိတ္ပါေတာ႔တယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ဆိုခ်င္၊ ကခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္း လူေနအိမ္ေတြနဲ႔ေဝးရာမွာ ေနရာေလးတစ္ခုသတ္မွတ္ၿပီး လုပ္ဖို႔ေကာင္းလွတယ္။


အဲဒီ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အိမ္က နတ္ကေတာ္အဖြားၾကီးဆံုးသြားၿပီးေနာက္ပိုင္းေတာ႔ ကၽြန္မတို႔အနီးအနားအိမ္ကလူေတြဟာ ဆူညံသံလိွဳင္းရဲ႕ ဒုကၡစက္ဝိုင္းမွ လြတ္ေၿမာက္သြားရပါေတာ႔တယ္။ ခုလိုေၿပာင္းလဲလာတဲ႔ေခတ္မွာေရာ အဲဒီလိုကပြဲေတြ ဘယ္လိုစခန္းသြားေနၾကပါလိမ္႔။ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ ကိုယ္လုပ္ၾကတယ္ဆိုေပမယ္႔ ပတ္ဝန္းက်င္လူေတြအတြက္ တခ်က္ေလာက္ ၿပန္စဥ္းစားေပးသင္႔တယ္ မဟုတ္လား။


“ဒုန္း”
ကၽြန္မငယ္ဘဝပံုရိပ္ေတြထဲက ဆူညံသံအေၾကာင္းကို တခမ္းတနား စဥ္းစားေနပါတယ္ဆိုမွ ဒီဒုန္းဆိုတဲ႔အသံက စလာၿပန္ၿပီ။ လက္ရွိ ကၽြန္မေနတဲ႔တိုက္ခန္းရဲ႕ေဘးအခန္းေဖာ္က မမေခ်ာရဲ႕ တံခါးေဆာင္႔ပိတ္သံက ခပ္ရိုင္းရိုင္း၊ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းရယ္။
“အစ္မရဲ႕ တံခါးပိတ္သံ နည္းနည္းတိုးလို႔ရမလား” ဒါမွမဟုတ္ “ အစ္မတံခါးက ပ်က္ေနလို႔ တံခါးပိတ္သံက က်ယ္ေနတာလား” ဆိုၿပီး ေထ႔ကာေငါ႔ကာ အသိေပးလိုက္ရမလား ဆိုၿပီး ကၽြန္မစိတ္ထဲမယ္ ဘဝင္မက်ၿဖစ္လြန္းလွတယ္။ ကိုယ္႔ထက္အသက္ၾကီးသူၿဖစ္တဲ႔အတြက္ တားၿမစ္တဲ႔ေလသံနဲ႔လည္း မေၿပာခ်င္ၿပန္ဘူး။ ဒီလို အထပ္ထပ္စဥ္းစားရင္း ႏွဳတ္ကဆြံ႔အသြားလိုက္တာ ခုဆို ဒီဒဏ္ကို ခံေနရတာ (၁)ႏွစ္ေက်ာ္လာပါၿပီ။ “သမီးရယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေနတာ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ သည္းခံပါေနာ္” ဆိုတဲ႔ ဖုန္းထဲကေန အၿမဲဆံုးမေနတဲ႔ အေဖ႔ရဲ႕ ဆံုးမသံေတြက ကၽြန္မႏွဳတ္ကို ဆြဲပိတ္လိုက္ေစတယ္။ ကၽြန္မ ထိုင္ဝမ္ေရာက္စအခ်ိန္ ေနထို္င္ဖို႔ကူညီေပးခ့ဲတဲ႔ ေက်းဇူးရွိသူမို႔လည္း ထပ္ၿပီး သည္းခံေနရတာေပါ႔ရွင္။


ဒါေပမယ္႔ အဲဒီအစ္မရဲ႕ တံခါးေဆာင္႔ပိတ္သံက ကၽြန္မေခါင္းကို တူနဲ႔ လာလာထုေနသလိုပါပဲ။ စာေတြနဲ႔ လံုးခ်ာလိုက္ရတဲ႔အထဲ ဒီတဒုန္းဒုန္းအသံေတြက လူကို စိတ္အေနွာင္႔အယွက္ေတာ္ေတာ္ေပးလွတယ္။ ကၽြန္မလည္း အဲဒီအစ္မ မရွိတဲ႔အခ်ိန္ သူ႔လိုအသံအက်ယ္ၾကီးထြက္ေအာင္ တံခါးပိတ္ၾကည္႔ပါတယ္။ အားနဲ႔ေဆာင္႔ပိတ္မွ အသံက်ယ္က်ယ္ထြက္တာပါေလ။ သ႔ူတံခါးပိတ္သံ ဒီေလာက္ၾကမ္းတာ သူနဲ႔တခန္းတည္းအတူေနတဲ႔ သူ႔ေယာက်ာ္းေရာ နားကန္းေနေလသလား။ သူ႔အတြက္ေတာ႔ ခ်ိဳၿမိန္တဲ႔ သံစဥ္ေတးသြားေတြ လွဳပ္ခတ္ၿခင္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္ေနမွာေပါ႔ေလ။


အဲဒီ အစ္မလင္မယားရယ္၊ ေနာက္ထပ္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရယ္၊ ကၽြန္မရယ္ေပါင္းၿပီး အခန္းသံုးခန္းပါ တုိက္ခန္းကို ငွားေနၾကတာပါ။ ကၽြန္မနဲ႔ ေနာက္အၿခားသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ တံခါးပိတ္သံက သာမွန္ပါပဲ။ ကၽြန္မမိဘနဲ႔ေနစဥ္ကဆို “သမီးမိန္းကေလးမလို႔ အေနအထို္င္အေၿပာအဆို ဆင္ၿခင္ရမယ္” ဆိုၿပီး အေမက တတြတ္တြတ္ဆိုဆံုးမေလ႔ရွိတယ္။ ၿပည္သူ႔နီတိနဲ႔ဆိုင္ရာေတြကိုလည္း ေၿပာမဆံုးေပါင္။ မိန္းကေလးဆိုတာ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္မရယ္ရဘူး ဆိုတာကအစ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ဖိနပ္လွ်ပ္တိုက္သံမထြက္ေစနဲ႔ကအဆံုး။ အေမနဲ႔ေဝးရာအရပ္ေရာက္မွ အေမ႔ဆံုးမသံေတြကို အထပ္ထပ္ၿပန္ၾကားေရာင္မိၿပန္တယ္။


“ဒုန္း”
ေဟာ...ၾကားေနရၿပန္ပါၿပီ။ ေလာကၾကီးရယ္... တဆိတ္ေလာက္ ညင္ညင္သာသာေလး လွဳပ္ရွားသြားလာၾကပါေတာ႔လားကြယ္။ ဒီတဒုန္းဒုန္းအသံေတြနဲ႔ ေဝးရာအရပ္ဆီ ေၿပာင္းေရႊ႔ေနႏိုင္ရာ တစ္ေန႔ဆီသို႔ ကၽြန္မေမ်ာ္မွန္းဆုေတာင္းလ်က္သာ။

ၿပဳတ္ေက်ာ္ခံလိုက္ရၿငား

အလုပ္ေတြရွားတဲ႔ ဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာ တစ္ေယာက္ကတစ္ေယာက္ကို ေက်ာ္တယ္၊ ေလွာ္တယ္၊ ခုတ္တယ္၊ ၿပဳတ္တယ္ဆိုတာ အၿမဲၾကားေနရတတ္ပါတယ္။ စာဖတ္သူေတြထဲမွာလည္း ကိုယ္တိုင္ၾကံဳေတြ႕ခံစားဖူးတဲ႔သူေတြရွိပါလိမ္႔မယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ရင္းတြင္းၿဖစ္ေတြကိုလည္း ရွင္တို႔ကို ေဖာက္သည္ခ်ရအံုးမယ္။


အလုပ္လုပ္ရတာ ပင္ပန္းတယ္ဆိုေပမယ္႔ ဒီလိုအလုပ္ကေလးရွိေနတာကိုက ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာေလ။ ၿပဳတ္ရင္ေတာ႔လား... ရင္ေမာစရာေတြ တသီတတန္းၾကီးလို႔ ထင္စရာရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သခင္ေယရွဳဘုရားရဲ႕ မွစမွဳေၾကာင္႔ တစ္ခုၿပဳတ္သြားေလ ေနာက္တစ္ခုကို အုပ္ခြင္႔ရေလပါပဲ။ ကၽြန္မဘဝမွာ သက္ေသေလးေတြရွိလို႔ ဒီလိုအာမခံရဲတာပါ။ သူမ်ားေတြ ကိုယ္႔အေပၚမွာ ေခါင္းပံုၿဖတ္ခ်င္ၿဖတ္ပါေစ၊ ေနာက္ေက်ာကိုဓါးနဲ႔ထိုးရင္ထိုးပါေလေစ  သင႔္ဘဝကို ဘုရားထံ အုပ္စိုးဖို႔အပ္ႏွံထားရင္ အခ်ိန္တန္ရင္ ေအာင္ၿမင္မွဳေတြကို ရရွိမွာၿဖစ္ပါတယ္။ တဒဂၤအေၿခအေနအေပၚမွာ ရွံဳးႏွိ္မ္႔သြားရေလပါေရာလို႔ သင္ဝမ္းနည္းမ်က္ရည္က်ေနမိေပမယ္႔ အဲဒီမ်က္ရည္ၾကားထဲကပဲ ဘုရားသခင္ရဲ႕ဂရုဏာကို မၾကာခင္ၿမင္ေတြ႔လာပါလိမ္႔မယ္။


လက္ရွိအခ်ိန္နဲ႔ အေၿခအေနထဲမွာ  ဘုရားသခင္က သင္႔ကို သြန္သင္ေပးစရာရွိလို႔၊ ေလက်င္႔ေပးစရာ တစ္ခုခုရွိလို႔သာ သင္ဒီလို ေတြ႔ၾကံဳရင္ဆိုင္ရၿခင္းၿဖစ္တယ္။ ယခုအဆင္႔ကို သင္ၿဖတ္ေက်ာ္သြားႏိုင္ၿပီဆိုရင္ေတာ႔ ေနာက္အဆင္႔တစ္ခုရဲ႕ေအာင္ၿမင္မွဳဟာ သင္႔အတြက္ပါပဲ။ ၿဖတ္ေက်ာ္ရတဲ႔ အဆင္႔တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုဟာ ခ်ိတ္ဆက္ေနတတ္ပါတယ္။ ဥပမာေပးရရင္ ယခုအခ်ိန္မွာ သင္ၿမန္မာဝတၳဳတိုတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္္ႏိုင္တာဟာ ငယ္စဥ္အခ်ိန္က ကခေတြကို က်က္မွတ္ခဲ႔လို႔ေပါ႔။ ဟုတ္တယ္ရွိစ။ ဒါေၾကာင္႔ အလုပ္ၿပဳတ္တာလည္း ဘုရားရဲ႕ေက်းဇူးေတာ္ပါပဲ။ ေရွ႕မွာရွိတဲ႔ အလုပ္သစ္တစ္ခုက သင္႔ကိုိ လိုအပ္ေနပါတယ္။ သင္႔ကို ေစာင္႔ေမ်ာ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္မဘဝရဲ႕ အေတြ႔အၾကံဳတစ္ခုကို ေဝမွ်လိုက္ပါတယ္။ ခုခ်ိန္မွာေတာ႔ အဲဒီၿပဳတ္ေက်ာ္ခံခဲ႔ရတာကိုပဲ ဝမ္းသာမိတာအမွန္ပါ။

        
“မင္မင္ စာေမးပြဲအေၿခအေန ဘယ္လိုလဲ”
စကားသံေၾကာင္႔ တံၿမက္စည္းကို ေခါင္းငံု႔လွဲေနရာမွ အသံလာရာဆီသို႔ ကၽြန္မေခါင္းေမာ႔ၾကည္႔လိုက္ပါတယ္။ ရံုးခန္းထဲဝင္လာတဲ႔ဆရာက ကၽြန္မကိုေတြ႔လို႔ ယခင္အပတ္က ေၿဖဆိုခဲ႔တဲ႔ (c++)ဘာသာရပ္ စာေမးပြဲအေၿခအေနအေၾကာင္း ကၽြန္မကို ေမးလို္က္တာပါ။
“ဆရာ...ကၽြန္မေလ...”
ရယ္က်ဲက်ဲမ်က္ႏွာနဲ႔  အရင္မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးလိုက္ၿပီးေနာက္ ႏွဳတ္ကစကားလံုးေတြေၾကြၾကလာတာကေတာ႔
“ဆုေတာင္းလ်က္ပါပဲ...ဆရာ” လို႕ၾကိဳတင္စဥ္းစားထားတာမဟုတ္ပဲ ဆရာ႔အား ၿပန္ေၿဖလိုက္မိတယ္။
“ဟုတ္ၿပီ၊ ဟုတ္ၿပီ။ ၾကိဳးစား၊ ၾကိဳးစား”


ဆရာက ကၽြန္မကို အားေပးတဲ႔အၿပံဳးတစ္ခုေပးၿပီး သူ႔ရံုးကိစၥသူလုပ္ၿပီးေနာက္ အခန္းထဲမွ ထြက္သြားပါတယ္။ အဲဒီေန႔ ရံုးခန္းထဲကၿပန္လာၿပီးေနာက္ ကၽြန္မပိုၿပီးဆုေတာင္းၿဖစ္ပါတယ္။
(c++)ဘာသာရပ္ဟာ ကၽြန္မအတြက္ ခက္ခဲတဲ႔ဘာသာရပ္လို႔ ေၿပာလို႔ရပါတယ္။ ဝါသနာမပါလို႔လဲၿဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ (c++)အတန္းတက္တိုင္းမွာ ကၽြန္မေခါင္းေတြမူးၿပီးရင္းမူးပါပဲ။ (c++)ဆရာကလည္း ကၽြန္မလက္မသြက္မွန္းသိလို႔ထင္ပါရဲ႕။ အတန္းထဲမွာ ကၽြန္မကို ခဏခဏစာေမးပါတယ္။ ကၽြန္မအေၿဖမွန္သြားရင္ ဆရာ႔မ်က္ႏွာ ၿပံဳးခ်ိဳသြားတတ္ပါတယ္။ အတန္းထဲမွာ စာမရတဲ႔တပည္႔ေၿဖႏိုင္ၿပီဆိုမွၿဖင္႔ အၿခားအတန္းသားအားလံုးလည္း ရေလာက္ၿပီဆိုတဲ႔ စိတ္ခ်မွဳမ်ိဳး၊ ဆရာ ရသြားလို႔ၿဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ ဒါထားလိုက္ပါ။ ကၽြန္မကေတာ႔ အတန္းၿပီးတာနဲ႔ (c++)ဘာသာရပ္္ အိမ္စာေတြအတြက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို အကူအညီေတာင္းၿပီး ရွင္းၿပခိုင္းရတာ အေမာပါပဲ။ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အတန္းတင္စာေမးပြဲအတြက္ ကၽြန္မအစြမ္းကုန္ေၿဖခဲ႔လိုက္ပါတယ္။ ေအာင္ၿမင္ဖို႔ကိုေတာ႔ ဘုရားသခင္ထံ ဒူးေထာက္ဆုေတာင္းၿခင္းမွအပ ကၽြန္မဘာမွ်မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။


ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္တစ္ပတ္ ရံုးခန္းထဲမွာ ဆရာ႔ကိုၿပန္ေတြ႔ေတာ႔ ဆရာက ကၽြန္မကို စတင္ႏွဳတ္ဆက္လာၿပန္တယ္။ “မင္မင္...ေအာင္ၿပီေနာ္” ၿပံဳးရႊင္စြာနဲ႔ ေၿပာလာတဲ႔ဆရာ႔စကားေၾကာင္႔ ကၽြန္မအရမ္းေပ်ာ္သြားမိတယ္။
“တကယ္လား...။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆရာ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
အလုပ္ၿပိီးတာနဲ႔ ကၽြန္မအၿမန္ၿပန္ၿပီး ေက်ာင္းဝက္ဆိုဒ္ထဲကေအာင္စာရင္းကို ၾကည္႔လိုက္ပါတယ္။ “အိုတကယ္ပါပဲ။ ေအာင္ၿပီ။ ေအာင္ၿပီ”
(c++)ဘာသာရပ္ကို ကၽြန္မတကယ္ေအာင္ၿမင္သြားရပါၿပီ။ ကၽြန္မအဲဒီေန႔က ေပ်ာ္လြန္းလို႔ေတာ္ေတာ္နဲ႔အိပ္မေပ်ာ္ၿဖစ္ခဲ႔ရတယ္။ အတန္းထဲမွာ စာရတာမရတာထား၊ ဆရာနဲ႔ရင္ႏွီးခြင္႔ရခဲ႔တဲ႔ အေၿခအေနတစ္ခုကို ကၽြန္မၿပန္စဥ္းစားေနမိတယ္။


 (c++)ဘာသာသင္တဲ႔ဆရာ႔ရံုးခန္းမွာ အခ်ိန္ပိုင္းရံုးအကူအၿဖစ္ ကၽြန္မအလုပ္လုပ္ခြင္႔ရခဲ႔တာဟာ တိုက္ဆိုင္မွဳေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရားသခင္ဟာ ေရွးမဆြကတည္းက ကၽြန္မအတြက္ ၿပင္ဆင္ေပးထားၿပီးတာကို ၿပန္ၿမင္ေယာင္လာမိတယ္။ ကၽြန္မဒီရံုးခန္းမွာ အလုပ္မရခင္က သခ်ာၤ႒ာနရဲ႕စာၾကည္႔တိုင္မွာ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္ခဲ႔တာပါ။ စာၾကည္႔တိုက္မွဴးရဲ႕ အတြင္းေရးမွဴးမဟာ ကၽြန္မတို႔အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္တဲ႔ ႏိုင္ငံၿခားေက်ာင္းသားေတြအေပၚ အထင္ေသးအၿမင္ေသးတတ္တဲ႔သူေပ႔ါ။ ၿပီးေတာ႔ ဒီစကားကို ဟိုပို႔၊ ဟိုစကားဒီပို႔နဲ႔ စကားေတြကို ေဖာင္ဖြဲ႔သယ္ေနသူဆိုလည္း မမွားပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕အားနည္းခ်က္အမွားေတြကိုလည္း စာၾကည္႔တိုက္မွဴးကို ေသြးထိုးတတ္ပါေသးတယ္။ စာၾကည္႔တိုက္မွဴးကေတာ႔ ကၽြန္မတို႔အေပၚ စာနာေထာက္ထားတတ္သူပါ။


တစ္ေန႔ေတာ႔ အတြင္းေရးမွဴးမနဲ႔ ကၽြန္မၿပႆနာတက္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ အဲဒီၿပႆနာအေသးေလးကို စာၾကည္႔တိုက္မွဴးဆီ ေရးၾကီးခြင္က်ယ္လုပ္ၿပီး တုိင္ပါေတာ႔တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွသိလိုက္ရတာက သူဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက စုထားမွန္းမသိတဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕တၿခားအမွားေတြကိုလည္း ေရာၿပြန္းၿပီးတိုင္ထားမွန္း သိရပါေတာ႔တယ္။ အလုပ္ခ်ိန္မွာ ဂြင္းထိုးဖိနပ္စီးလာခဲ့ဖူးတာေရာ၊ ဟိုအၿပစ္  ဒီအၿပစ္ေရာ စံုလုိ႔ပါပဲ။ ဂြင္းထိုးဖိနပ္စီးသြားမိတဲ႔ေန႔ကလည္း ေက်ာင္းဆင္းလို႔အခ်ိန္လုေၿပးရတာနဲ႔ ကၽြန္မေမ႔ၿပီးစီးသြားခဲ႔မိတာ။ ကၽြန္မေတာင္ေမ႔လို႔ေနပါၿပီ။ အဲဒီေန႔က မၾကိဳက္ရင္ မၾကိဳက္တဲ႔အေၾကာင္းမေၿပာပဲ၊ အမွတ္အေတးထားတတ္သူမွန္း ကၽြန္မသိလိုက္ရေတာ႔ နဲနဲရွိန္သြားခဲ႔ရတယ္။ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အလုပ္ကို စနစ္တက်အေသးစိတ္လုပ္တတ္တဲ႔ အက်င္႔ေလးကိုေတာ့ သူ႔ဆီက ကၽြန္မသင္ယူတတ္ေၿမာက္လိုက္ပါတယ္။


အဲဒီအတြင္းေရးမွဴးမနဲ႔ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္တဲ႔ တၿခားေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ဘယ္သူနဲ႔မွ မတည္႔ပါဘူး။ အားလံုးအေပၚမွာ သူအၿမင္ေစာင္းေနမွန္း ကၽြန္မတို႔ေတြသိေပမယ္႔ ဟန္မပ်က္ပဲ အလုပ္ကိုဆက္လုပ္ခဲ႔ၾကတယ္။ ကၽြန္မလည္း အလုပ္ကို တန္ဖိုးထားၿပီး ေသခ်ာလုပ္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ တစ္ေန႔မွာ ကၽြန္မတို႔အားလံုးအတြက္ စာၾကည္႔တိုက္မွဴးက သတင္းဆိုးတစ္ခုယူေဆာင္လာပါတယ္။ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္တဲ႔သူေတြအစား အခ်ိန္ၿပည္႔အလုပ္လုပ္သူကိုသာ ေခၚယူေတာ႔မွာၿဖစ္ေၾကာင္း ေၿပာလာပါတယ္။ အထက္ကစည္းေဝးတဲ႕အတိုင္းေဆာင္ရြက္ရတာမလို႔ သူလည္းစိတ္မေကာင္းတဲ႔အေၾကာင္းေၿပာပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔အားလံုးလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္မေကာင္းၿဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္။ အနည္ထိုင္ေနၿပီၿဖစ္တဲ႔ အလုပ္တစ္ခုကေန တၿခားတစ္ခုေၿပာင္းလုပ္ဖို႔ဆိုတာ အစကေနၿပန္စရမွာၿဖစ္တဲ႔အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ၿပင္ဆင္ရမယ္႔အၿဖစ္ပါ။ ဟိုအတြင္းေရးမွဴးမကေတာ႔ ကၽြန္မတို႔အားလံုးအတြက္ အေနာက္ကေနၾကိတ္ေပ်ာ္ေနပါလိ္မ္႔မယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္မတို႔ကိုတြန္းခ်သူေတြ ေပ်ာ္တာထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ေပ်ာ္ရႊင္ခြင္႔ေတြ ကၽြန္မတို႔ဆီသို႔ ၿပန္ေရာက္လာႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္မၿမင္ေတြ႔ခြင္႔ရလာပါတယ္။


အလုပ္စၿပဳတ္ၿပဳတ္ခ်င္းေတာ႔ ကၽြန္မစိတ္ထဲ တကယ္ေနလို႔မေကာင္းပါဘူး။ ဝမ္းနည္းတာလား၊ စိတ္ဓတ္က်တာလား မေၿပာတတ္ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ႔ ကၽြန္မစိတ္ထဲ ေမ်ာ္လင္႔ခ်က္အလင္းေရာင္တစ္ခုရလိုက္တယ္။ ဒီစာၾကည္႔တိုက္အလုပ္ဟာ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းမိတ္ဆက္ေပးလို႔ ကၽြန္မဆီ ဆိုက္ဆုိက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ႔တဲ႔အရာ။ ခုဒီအလုပ္က ကၽြန္မဆီကေနထြက္သြားမယ္ဆိုလည္း ကၽြန္မထိုင္ငိုေနဖို႔မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မကိုးကြယ္တဲ႔ဘုရားက ကၽြန္မကို ဒီထက္ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး ယံုၾကည္စိတ္ခ်ထားလိုက္ပါတယ္။ အလုပ္သစ္ရဖို႔ေတာ႔ ကၽြန္မဘယ္မွသြားၿပီး မစံုစမ္းခဲ႔ပါဘူး။


ဒီလိုနဲ႔ မၾကာခင္ တစ္ေန႔မွာ ကၽြန္မဆီ ဖုန္းဝင္လာပါတယ္။
“မင္မင္ဆိုတာလား”
“ဟုတ္ပါတယ္”
“အလုပ္လုပ္ခ်င္လား”
အလုပ္လုပ္ခ်င္လားဆိုေတာ႔ ကၽြန္မမ်က္လံုးနဲနဲ ၿပဴးသြားပါတယ္။ ကၽြန္မ အလုပ္လိုခ်င္ေနတာ ဘယ္လိုသိပါလိမ့္။
“ဟုတ္ကဲ႔။ ဘယ္လိုအလုပ္မ်ိဴးလဲ”
“ရံုးအကူပါ။ လုပ္ခ်င္ရင္ ဖုန္းနံပါတ္ေပးလို္က္မယ္။ သြားစံုစမ္းလိုက္ပါ”
ဖုန္းက အမ်ိဳးသမီးၾကီးေၿပာတဲ႔အတိုင္း ကၽြန္မစံုစမ္းလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္သူတို႔ခ်ိန္းတဲ႔အတိုင္း သြားေတြ႔လိုက္တယ္။ ကၽြန္မလုပ္ရမယ္႔ရံုးကေတာ႔ ကၽြန္မသင္ယူေနတဲ႔ၿမိဳ႕ၿပအင္ဂ်င္နီယာ႒ာနရဲ႕လက္ေအာက္က
ကြန္ၿပဴတာ႒ာနရံုးခန္းမွာၿဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကြန္ၿပဴတာ႒ာနမွာ ဆရာ(၃)ဦးရွိပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ႔ ရံုးစာေရးအကူေပါ႔။ ရံုးစာေရးလိုအပ္တာ ကူညီေပးရသလို၊ ဆရာ(၃)ဦးရဲ႕ ရံုးခန္းအသီးသီးကိုလည္း သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးရပါတယ္။ ဆရာ(၃)ဦးစလံုးက သေဘာေကာင္းၾကသလို ရံုးစာေရးေတြဟာလည္း ပ်ဴငွာလွပါတယ္။ အရင္စာၾကည္႔တိုက္က စာေရးမနဲ႔ေတာ႔ ဆီနဲ႔ေရလို ကြာၿခားလွပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဆရာ(၃)ဦးနဲ႔ ကၽြန္မလည္း မ်က္မွန္းတန္းမိလာပါတယ္။ ႏိုင္ငံၿခားေက်ာင္းသူတစ္ဦးအၿဖစ္ ေက်ာင္းအားခ်ိန္မွာ အခုလို အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔အေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းစာမွာလည္း နားလည္ေအာင္အတတ္ႏိုင္ဆံုးၾကိဳးစားေနရေၾကာင္းစသၿဖင္႔ ကၽြန္မဘဝအပိုင္းအစတစ္ခ်ိဳ႕ကို ဆရာေတြသိဖို႔ ေၿပာခြင္႔ၾကံဳလာပါတယ္။ ေနာက္ကၽြန္မ အင္ဂ်င္နီယာကြန္ၿပဴတာဘာသာရပ္ေတြ သင္ရတဲ႔အခါမွာ အဲဒီဆရာ(၃)ဦးစလံုးနဲ႔ အတန္းထဲမွာ ၿပန္ဆံုေတာ႔ ကၽြန္မကိုဂရုတစိုက္သင္ၿပေပးပါတယ္။  (c++)ဘာသာရပ္ေအာင္ၿမင္ရတာဟာလည္း ဆရာနဲ႔ရင္းႏွီးတဲ႔အတြက္ ကၽြန္မမ်က္နွာသာ ရလိုက္ၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္ေဟာင္းၿပဳတ္ၿပီး ဒီ႒ာနမွာ အလုပ္လုပ္ခြင္႔ရလိုက္လို႔သာ ေနာက္ေၿခရာေတြက ပိုၿပီးလွပသြားရတာပါ။


ကၽြန္မအလုပ္သစ္လိုအပ္ေနတဲ႔အခါ ကၽြန္မဆီ အလုပ္ေရာက္လာေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္တဲ႔ဘုရားကို ကၽြန္မ မခ်ီးမြမ္းပဲ မေနႏိုင္ေတာ႔ပါဘူး။ ကၽြန္မကို “အလုပ္လုပ္ခ်င္လား” လို႔ဖုန္းဆက္ခဲ႔တဲ႔ အမ်ိဳးသမီးၾကီးဘယ္သူဘယ္ဝါမွန္း ခုထိကၽြန္မ မသိပါဘူး။ ဘုရားသခင္ဟာ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးၾကီးကို အသံုးၿပဳလိုက္ၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္မခံစားလိုက္ရတယ္။ အလုပ္သစ္မွာ ေတြ႔ၾကံဳရတဲ႔လူေတြဟာလည္း တစ္ေန႔ကၽြန္မလုိအပ္တဲ႔အတြက္ ဘုရားက အရင္အလုပ္ကိုၿပဳတ္ခြင္႔ေပးၿပီး အလုပ္သစ္ဆီသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္းလည္း ကၽြန္မနားလည္လိုက္ရတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ သမၼာက်မ္းစာထဲက ဆာလံ၄၀း၅မွာ ဒါဝိဒ္မင္းၾကီးခ်ီးမြမ္းသလိုမ်ိဳးပဲ ကၽြန္မလည္း ယခုလို ဝန္ခံခ်ီးမြမ္းလိုက္ရပါတယ္။


“အကြၽႏု္ပ္၏ ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရား အကြၽႏ္ုပ္တို႔အဘို႔ ျပဳေတာ္မူေသာ အံၾသဘြယ္အမႈတို႔ႏွင့္ ႀကံစည္ ေတာ္မူေသာ အႀကံအစည္တို႔သည္ မ်ားလွပါ၏၊၊ ေရွ႕ေတာ္၌ အစဥ္အတိုင္းေလွ်ာက္၍ မကုန္ႏိုင္ပါ၊၊ အကြၽႏ္ုပ္ထုတ္ ေဘာ္ၾကားေျပာမည္ဟုဆိုေသာ္၊ ေရတြက္၍ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ မ်ားလွပါ၏၊၊ ”

ရဲရင္႔ၿခင္းအားနဲ႔ ဒိုးၾကစို႔

“ထိုင္တာ႔ေက်ာင္းဝန္းက က်ယ္ေတာ႔ စက္ဘီးေလးတစ္စီးရွိဖို႔ေတာ႔ လိုတယ္ေနာ္” ဆိုတဲ႔ စီနီယာေတြရဲ႕စကားေၾကာင့္ NTU (National Taiwan University) တကၠသိုလ္စတက္ေတာ့ စက္ဘီးအသစ္ေလးတစ္စီး ကၽြန္မဝယ္ထားလိုက္တယ္။ အခ်ိန္ေတြရွားပါးတဲ႔ ေခတ္ၾကီးမွာ အတန္းခ်ိန္ေတြကို ေက်ာင္းေဆာင္တစ္ခုမွ တစ္ခုဆီသို႔  အလ်င္မီေအာင္လိုက္တက္ႏိုင္ဖို႔ စက္ဘီးေလးက တာဝန္ေက်ေက်နဲ႔ ပါရမီၿဖည္႔ေပးရွာပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္မ နီးနီးနားနားဘယ္သြားသြား အဲဒီစက္ဘီးေလးရဲ႕အကူအညီကို ေက်းဇူးတင္စြာနဲ႔ယူေနၾကေပါ႔။ ေလၿပင္းၾကီးတဲ႔ ထိုင္တာ႔ေက်ာင္းဝန္းၾကီးထဲမွာ တခါတရံ စက္ဘီးေလးတစ္စီးနဲ႔ လန္းေနရတာလည္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါ႔။


ဒါေပမယ္႔ တစ္ခုပဲ စိတ္ထဲဘဝင္မက်တာရွိမိတယ္။ အဲဒါကေတာ႔ စက္ဘီးတာယာထဲ ေလေလ်ာ႔လို႔ စက္ဘီးဆိုင္သြားၿပီး ေလသြားထိုးရတာပါပဲ။ ၿမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ကိုယ္႔ၿမိဳ႕ေလးမွာေနတုန္းကလို စက္ဘီးဆိုင္သြားၿပီး “စက္ဘီးေလေလ်ာ႔လို႔” လို႔ေၿပာလိုက္တာနဲ႔ စက္ဘီးၿပင္ဆိုင္က အကိုၾကီးေတြကိုယ္တိုင္ ေလထိုးေပးတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးေလ။ ကိုယ္ကိစၥကိုယ္ပဲေၿဖရွင္းရတာမ်ိဳး။ ၿပီးေတာ႔ေက်ာင္းရဲ႕စက္ဘီးဆိုင္ဆိုေတာ႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေလထိုးဖို႔အေရး လူတန္းရွည္ေစာင္႔ရၿပန္ေသးတယ္။ လူေစာင္႔ရတာထားအုံး။ ေလထိုးစက္ကလည္း ကၽြန္မသိပ္မသံုးတတ္ဘူး။ စက္ဘီးတာယာရဲ႕ ေလထိုးေပါက္ကို ေလထိုးပိုက္တတ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ေလတိုးဖို႔ေနေနသာသာ ကိုယ္႔ရဲ႕စက္ဘီးတာယာထဲက လက္က်န္ေလေတြသာ တရွဴးရွဴးနဲ႔ ခုန္ေပါက္ထြက္ေၿပးသြားက်တယ္။ အေပါက္မတည္႔တာလည္းမဟုတ္။ ေလေတြက ဘယ္ေခ်ာင္ၾကားကထြက္သြားတယ္မသိဘူး။ ေခါင္းတငံု႔ငံု႔နဲ႔ ေလထိုးဖို႔အေရး စိုင္းၿပင္းေနရတာကို အေနာက္ကလူေတြထဲကတစ္ေယာက္တစ္ေလမွ် လာကူေပးဖို႔မရတဲ႔အတြက္ တေယာက္တည္းဗ်ာမ်ားရတယ္။ တေယာက္တည္း တကုန္းကုန္းနဲ႔ ေလထိုးပိုက္နဲ႔တာယာေပါက္အဆင္ေၿပေရးအတြက္ ၾကိဳးစားပမ္းစားတပ္လိုက္ၿဖဳတ္လိုက္တာ၊ အခ်ိန္ၾကာလာေလေလ တၿခားေစာင္႔ေနတဲ႔လူေတြကို အားနာရတာတမ်ိဳး၊ ရွက္လာရတာတဖံုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ေလထိုးဖို႔လိုရင္ ညပိုင္းလူရွင္းတဲ႔အခါမ်ိဳးမွသာ စက္ဘီးဆိုင္ဘက္ကို ကၽြန္မေၿခဦးလွည္႔မိေတာ႔တယ္။


ဒီေလထိုးတဲ႔ကိစၥအတြက္ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ခံၿပင္းေနပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔  တစ္ေန႔ စက္ဘီးေလသြားထိုးတ႔ဲ ညေနရီတေရာ အခ်ိန္မွာေပါ႔။ ယခင္အခါတုန္းကလိုပဲ ေရာက္တာနဲ႔ စက္ဘီးေလထိုးပိုက္ကိုဆြဲၿပီး ထိုးဖို႔ၿပင္ဆင္ပါတယ္။ စိတ္ထဲကေနေတာ႔ “ကဲ...လာစမ္းဟဲ႔ ေလထိုးပိုက္ေရ...ဒီတစ္ေခါက္ေတာ႔ မင္း... ငါ႔အေၾကာင္းသိေစရမယ္” ဆိုၿပီး  ပိုက္ရဲ႕ထိပ္အဝနဲ႔ တာယာအေပါက္ဝကို ခံၿပင္းမွဳစိတ္ခြန္အားေတြနဲ႔ ရဲရဲတင္းတင္း ေလထိုးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ စက္ဘီးတာယာထဲကို ေလေတြက တစ္ခ်ိဳးတည္း တင္းၿပည္႔က်ပ္ၿပည္႔ဝင္သြားပါေတာ႔တယ္။ ေလထိုးပိုက္နဲ႔ ေလထိုးရတာ ဒီေလာက္ေတာင္လြယ္လိုက္တာမ်ား အရင္က ငါဘာေၾကာင္႔ အထစ္ထစ္အေငါ႔ေငါ႔ၿဖစ္ခဲ႔ပါလိ္မ္႔။ ရရမယ္ဆိုတဲ႔ ရဲရင္႔ယံုၾကည္မွဳစိတ္ဓတ္ရဲ႕တြန္းအားေၾကာင့္ ခုဒီတစ္ၾကိမ္မွာ သာသြားတာထင္ပါရဲ႕။  ဒီလို ေလေတြၿပည္႔ေနတဲ႔စက္ဘီးကိုၾကည္႔ၿပီး ေအာင္ၿမင္မွဳအေသးေလးတစ္ခုကို ဖမ္းဆုပ္လိုက္ႏိုင္တဲ႔ခံစားမွဳပီတိမ်ိဳး ကၽြန္မရင္ဘတ္ထဲ ေဝသြားပါေတာ႔တယ္။


ကၽြန္မသိလိုက္ပါၿပီေလ။ အရင္က လက္ေတြ႔စာသင္ခန္းထဲမွာ “ငါလုပ္လိုက္ရင္ ပ်က္သြားမွၿဖင္႔” ဆိုတဲ႔စက္ပစၥည္းေတြ မကိုင္ရဲ မတို႔ရဲတဲ႔ အံု႔ပံုးေၾကာက္စိတ္ေတြ၊ ငါဒီလိုအဆိုတင္သြင္းလိုက္ရင္ သူမ်ားက “ ဘာေတြလာေၿပာေနတာလဲ” လို႔ေၿပာလိုက္ေလမလား ဆိုတဲ႔ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္မယံုၾကည္မွဳေတြ၊ ဆရာ႔ကို ဒီပံုေသနည္းအေၾကာင္းေမးလိုက္ရင္  “ ဒါေလးေတာင္ မသိပါလား” လို႔ ငါ႔ကို ထင္ၿမင္ေနမလား မသိ ဆိုတဲ႔ မဝံ့မရဲစိတ္ေတြေၾကာင္႔ အထစ္အေငါ႔မ်ားစြာနဲ႔ ၾကန္႔ၾကာခဲ႔ရတဲ႔ေၾကာင္းရင္းေတြ ရုပ္လံုးေပၚလာပါေတာ႔တယ္။ ဒီလိုမဝံ့မရဲစိတ္ေတြရဲ႕ ၿမစ္ဖ်ားခံရာက ကုန္လြန္ခဲ႔ၿပီးတဲ႔ႏွစ္မ်ားစြာက ၿမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ပညာေရးစနစ္ေၾကာင္႔လည္း ၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္ႏိုင္ပါလိ္မ္႔မယ္။ ၿပီးခဲ႔တာေတြ ၿပီးပါေစေတာ႔ေလ။ ရဲရင္႔ၿခင္းခြန္အားမ်ားနဲ႔ လုပ္ေဆာင္မယ္ဆိုရင္ အေကာင္အထည္ေပၚလာႏိုင္ေၾကာင္း အခုခ်ိန္ကစၿပီး ကၽြန္မသင္ယူတတ္ေၿမာက္သြားရပါၿပီ။ က်မ္းစာထဲက ေယာရွဳမွတ္စာ၁း၉ထဲမွာလည္း  “အားယူ၍ရဲရင္႔ၿခင္းရွိေလာ႔။ မေၾကာက္ႏွင္႔၊ စိတ္မပ်က္ႏွင္႔။ သြားေလရာရာ၌ သင္၏ ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရားရွိသည္ဟုမိန္႕ေတာ္မူ၏။” ဆိုၿပီး မီးေမါင္းထိုးအလင္းၿပထားပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ မွန္ကန္တဲ႔အမူကိစၥအဝဝကိုလုပ္ေဆာင္ရာမွာ ဘုရားသခင္ရွိတယ္ဆိုတဲ႔အသိနဲ႔ အားယူၿပီးရဲရင္႔ၿခင္းရွိစြာ ေရွ႕တစ္လွမ္းဆီသို႔ ဒိုးလိုုက္ၾကပါစို႔။

ေမြးေန႔ဆုေတာင္း

ဒီေန႔ဟာ ကၽြန္မေမြးေန႔ပါ။
ေအပရယ္ (၇)။
ကၽြန္မရဲ႕ စာေပမိတ္ေဆြအားလံုးကို သတိရပါတယ္။
ေက်ာင္းစာေတြနဲ႔ လံုးပန္းေနရလို႔ စာမေရးၿဖစ္တာလည္း အေတာ္ေလးၾကာေနပါၿပီ။
ဒါေပမယ္႔ အားလံုးကို ရင္ထဲကေန သတိရလ်က္ပါ။
ေက်ာင္းစာေတြနဲ႔ လြတ္ေၿမာက္ရာတစ္ေန႔မွာေတာ႔ စာေတြၿပန္ေရးႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားသြားပါ႔မယ္။
အားလံုးကို ဘုရားသခင္ ေကာင္းၾကီးေပးပါေစ။
ဘုရားသခင္ဆီမွ ခ်စ္ၿခင္း၊ ၿငိမ္သက္ၿခင္း၊ ဝမ္းေၿမာက္ၿခင္းေတြ ရရွိပါေစ။

ဂ်ာနယ္ကေလး ဘယ္သူယူ

“ေအာင္ေအာင္ေရ...၊ ေအာင္ေအာင္”
ေခၚသံေၾကာင္႔ အိမ္ေရွ႕သို႔ ေအာင္ေအာင္ အေၿပးအလႊား သြားလိုက္ပါသည္။
“ၿဖိဳးပိုင္ ပါလား။ လာလာ ... နင္ ငါ႔အိမ္ကို တကယ္လာလည္တယ္ေနာ္”
“ဒါေပါ႔။ နင္ေၿပာတဲ႔ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ ကာတြန္းစာအုပ္ေတြ ဖတ္ခ်င္လို႔”
ေအာင္ေအာင္သည္ အိမ္၌ ကိုယ္ပိုင္စာၾကည္႔တိုက္ေသးေသးေလးလုပ္ခ်င္သည္႔ စိတ္ကူးေလးကို အေကာင္အထည္ေဖာ္သည္႔ အေနႏွင္႔ သူငယ္ခ်င္းေအာင္ေအာင္ကို အိမ္သို႔ဖိတ္ေခၚထားၿခင္းၿဖစ္သည္။
ေၿပာေၿပာဆိုဆိုႏွင္႔ ဧည္႔ခန္းထဲသို႔ေရာက္ေသာ္ ေအာင္ေအာင္က ဖတ္စရာစာအုပ္မ်ားကို ယူေပးလိုက္သည္။

“ေရာ႔...ဒီမွာ ဒါက လစဥ္ထုတ္ကေလးဂ်ာနယ္ေတြ၊ ဒါက ကာတြန္းစာအုပ္ေတြ။ ၾကိဳက္တာဖတ္ေနာ္”
“ေအးေအ။ ဂ်ာနယ္ေတြ အမ်ားၾကီးပါလား။ ေပ်ာ္စရာၾကီးေနာ္”
ၿဖိဳးပိုင္က ေအာင္ေအာင္အိမ္သို႔ေရာက္ေသာ္ ဖတ္စရာဂ်ာနယ္အစံုကို ေတြ႕လုိက္ရ၍ ေမ်ာက္အံုးသီးရသည္႔ႏွယ္ အလြန္ေပ်ာ္သြားသည္။
“ဟုတ္တယ္။ ငါ႔ေမေမက ငါဖတ္ဖို႔ လတိုင္းဝယ္ေပးတာေလ”

 ၿဖိဳးပိုင္သည္ တေန႔လည္လံုးမေမာတန္း ဂ်ာနယ္စာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ေနေတာ႔သည္။ ဒီလိုနွင္႔  ညေနေစာင္းသို႔ေရာက္ေသာ္
“ေအာင္ေအာင္... မိုးခ်ဳပ္ေတာ႔မွာမို႔ ငါၿပန္ေတာ႔မယ္ေနာ္။ ဒါေပမယ္႔ ဆက္ၿပီးလည္း ဖတ္ခ်င္ေသးတယ္။ ဒီစာအုပ္ေတြ ငါ႔ကို ခဏငွားေပးလို႔ရမလား။ ေက်ာင္းၿပန္တက္တဲ႔ေန႔ ငါၿပန္ယူလာေပးမယ္ေလ”
“ေအးေအ... ရပါတယ္”

ဒီလိုႏွင္႔ ၿဖိဳးပိုင္သည္ ေက်ာင္းအားရက္မ်ားတြင္ သူငယ္ခ်င္းေအာင္ေအာင္ထံသို႔သြားကာ ဂ်ာနယ္မ်ား၊ ကာတြန္းမ်ား ဖတ္ၿဖစ္သည္။ ေအာင္ေအာင္သည္လည္း ၿဖိဳးပိုင္လာလည္၍ ေပ်ာ္ေနမိသည္။

~~~~~

 

 

ယခုတစ္ပတ္ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္ ၿဖိဳးပိုင္မလာ၍ ေအာင္ေအာင္ ေမ်ာ္ေနမိသည္။ “ ဟိုတစ္ပတ္က စာေမးပြဲရွိလို႔ မလာေပမယ္႔ ဒီတစ္ပတ္က ဘာလို႔မလာတာလည္း မသိဘူး” ဟု ေတြးေနမိသည္။ ထို႔ေနာက္ စာအုပ္စင္မွ စာအုပ္မ်ားကို စီေနလိုက္သည္။

“အို...ငါ႔ဂ်ာနယ္တစ္ခ်ိဳ႕ မေတြ႔ပါလား။ ငါ ေသေသခ်ာခ်ာ အစဥ္လိုက္စီထားတာပဲ။ ၿဖိဳးပိုင္လည္း ငွားထားတဲ႔ စာအုပ္ေတြ ၿပန္ေပးၿပီးၿပီပဲ။ ဘယ္လိုေၾကာင္႔ ေပ်ာက္ေနရတာလဲ”

ဂ်ာနယ္မ်ား၊ ကာတြန္းစာအုပ္မ်ားကို စနစ္တက် အတြဲလိုက္ထားထားေသာ္လည္း ဂ်ာနယ္တစ္ခ်ိဳ႕ေပ်ာက္ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရ၍ ေအာင္ေအာင္ဗ်ာမ်ားသြားရသည္။

 

“အရင္ ၿဖိဳးပိုင္ အိမ္မလာလည္ခင္က ဒီလိုမ်ိဳးတစ္ခါမွ မၿဖစ္ဖူးဘူး။ ငါမသိေအာင္ ၿဖိဳးပိုင္ တိတ္တိတ္ေလး ယူသြားတာပဲ ၿဖစ္ရမယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီတပတ္အိမ္မလာတာ ၿဖစ္ရမယ္။ ေတြ႔မွ အၿပတ္ေၿပာၿပစ္လိုက္မယ္” ဟု စိတ္ထဲ ေတးထားလိုက္သည္။

 

သို႔ႏွင္႔ တရက္တြင္

“ေအာင္ေအာင္ေရ...ေအာင္ေအာင္”

အသံၾကားသည္ႏွင္႔ ၿခံတံခါးဝသို႔ ေအာင္ေအာင္သြားလိုက္သည္။

“ေအာင္ေအာင္... ငါ စာအုပ္လာ...”

ၿဖိဳးပိုင္ပင္ စကားမဆံုးေသး

“ၿဖိဳးပိုင္၊ နင္ ငါ႔ဂ်ာနယ္ေတြ ငါမသိပဲ ခိုးသြားတယ္မလား။ နင္ ငွားဖတ္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔လည္း ငါ ငွားေပးခဲ႔တာပဲ။ သူမ်ားမသိပဲ ယူသြားတယ္ဆိုတာ ခိုးတာနဲ႔ အတူတူပဲ။ အက်င္႔မေကာင္းတဲ႔သူဆိုရင္ ငါမခင္ခ်င္ဘူး။ နင္႔ကို စာအုပ္ေတြ ေပးမဖတ္ေတာ႔ဘူး။ ၿပန္သြားေတာ႔”

ဟု ေဒါသတၾကီး ေၿပာၿပစ္လိုက္သည္။

“ငါ မခိုးပါဘူး ေအာင္ေအာင္။ တကယ္ေၿပာတာပါ။ နင္ ငါလာတာ မၾကိဳက္ရင္လည္း ၿပန္ပါေတာ႔မယ္” ဟု

ၿဖိဳးပိုင္က မ်က္ႏွာသူငယ္ႏွင္႔ ေၿပာေနရွာသည္။ ေအာင္ေအာင္သည္ ၿဖိဳးပိုင္ေၿပာသည္ကို အေရးမလုပ္ပဲ လွည္႔ထြက္လာခဲ႔လိုက္သည္။

 

~~~~~

 

တစ္ေန႔၌ 

“ေအာင္ေအာင္ေရ...၊ ေအာင္ေအာင္”

ၿခံထဲမွ ေဖေဖ႔ေခၚသံေၾကာင္႔ ေအာင္ေအာင္သြားလိုက္သည္။

“သားေရ ေဖေဖ႔ကို လာကူေပးပါအံုး။ ဒီမွာ အဝတ္လန္းတဲ႔ၾကိဳးၿပတ္သြားလို႔ ကားဂိုေတာင္ထဲမွာထားတဲ႔ သံၾကိဳးနဲ႔ တူသြားယူေပးအံုး”
“ဟုတ္ကဲ႔”
သို႔ႏွင္႔ ကားဂိုေတာင္သို႔ ေရာက္ေသာ္
“ဝုတ္ဝုတ္...၊ ဝုတ္ဝုတ္”
ေခြးေဟာင္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ သို႔ႏွင္႔ ေခြးေလးေခြေနသည္႔ အနီးသို႔သြားၾကည္႔လိုက္သည္။
“ဟင္...စာရြက္ အပိုင္းအစတစ္ခ်ိဳ႕ပါလား။ က်ားဘို၊ နင္ဒီမွာ ဘာလာလုပ္တာလဲ။ သြား ...သြား”
ေပ်ာက္ေနသည္႔ ဂ်ာနယ္စာရြက္အပိုင္းအစတစ္ခ်ဳိ႕ကို တအံ့တၾသေတြ႕လိုက္ရသည္။

သို႔ႏွင္႔ သံၾကိဳးႏွင္႔တူကိုပင္ ယူရန္သတိမရေတာ႔။ ေဖ႔ေဖဆီသို႔ အလ်င္အၿမန္ေၿပးသြားကာ
“ေဖေဖေရ...ေဖေဖ သားရဲ႕ေပ်ာက္သြားတဲ႔ ဂ်ာနယ္ေတြကို ေတြ႔ၿပီ။ ၿဖိဳးပိုင္ ခိုးသြားတာ မဟုတ္ဘူး။ က်ားဘုိက ကားဂိုေတာင္ထဲကို ယူသြားတာ။ ကားဂိုေတာင္ေထာင္႔မွာ မြစာၾကဲေနတာပဲ”
ဟု ေဖ႔ေဖကို အေလာတၾကီး ေၿပာၿပလိုက္သည္။
“ေဖေဖ ေၿပာခဲ႔သားပဲ။ သားသူငယ္ခ်င္း ယူသြားတာ မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူးလို႔။ ကဲ...ေနာက္ဆိုရင္ သူမ်ားကို အလ်င္စလို ေဝဖန္အၿပစ္တင္ၿပီး ဆံုးၿဖတ္တာမိ်ဳးကို ဆင္ၿခင္ရမယ္ေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ႔ပါေဖေဖ။ သား သေဘာေပါက္ပါၿပီ။ ေနာက္ဆို သားဆင္ၿခင္ပါ႔မယ္”

ေပ်ာက္သြားေသာ ဂ်ာနယ္မ်ားကို ၿပန္ေတြ႔လိုက္ရ၍ ေအာင္ေအာင္ ေပ်ာ္သြားမိသည္။ ထို႔ၿပင္ မိမိ၏ အလ်င္စလို ဆံုးၿဖတ္၍ ေၿပာမွားဆိုမွားခဲ႔မူ႔အတြက္ ၿဖိဳးပိုင္အား ေတာင္းပန္ရန္လည္း ဆံုးၿဖတ္လိုက္ပါသည္။ ေနာင္တြင္ သူတစ္ပါးအား ေသခ်ာမသိပဲ အလ်င္စလို ေဝဖန္ဳၿခင္းမ်ား မၿပဳလုပ္ေတာ႔ဟု အသိတရားရလိုက္သည္က ပို၍ဝမ္းေၿမာက္သြားရပါေတာ႔သည္။






မွတ္ခ်က္။ ။ “ရႊင္ၿပံဳး” ကေလးဂ်ာနယ္တြင္ ေဖာ္ၿပၿခင္းခံရဖူးသည္႔ ကေလးဝတၳဳတိုအား ၿပန္လည္ေရးသားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ ဤကေလးဝတၳဳတိုသည္ ကၽြန္မဘဝတြင္ ပထမဦးဆံုး ခဲစာလံုးအၿဖစ္ ေဖာ္ၿပၿခင္းခံရသည္႔ ဝတၳဳတိုလည္းၿဖစ္သည္။ ဇတ္လမ္းေက်ာရိုးတူေသာ္လည္း ယခုတစ္ၾကိမ္ ဤေနရာတြင္ ၿပန္လည္ေရးသားရာ၌ ဂ်ာနယ္တြင္ေဖာ္ၿပၿခင္းခံရစဥ္က အေရးအသားမ်ားႏွင္႔ ကြဲလြဲမူမ်ားရွိပါသည္။
 

 

 



ေငြရွင္

တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက “ေလာကမွာ တန္ခိုးအရွိဆံုးအရာဟာ ေငြပါ” လို႔ ေၿပာတတ္ၾကတယ္။ ေငြနဲ႔ အရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို လုပ္ယူလို႔ရတာကိုး။ ေက်ာင္းတက္ဖို႔လည္း ေငြလိုတာပဲ။ ခရီးထြက္ဖို႔လည္း ေငြလိုတာပဲ။ ထမင္းစားဖို႔လည္း ေငြလိုတာပဲ။ မိန္းမယူဖို႔လည္း ေငြလိုတာပဲ။ ကေလးေမြးဖို႔လည္း ေငြလိုတာပဲ။ ဒါဆို လက္ထဲမွာ ေငြရွိမွ ၿဖစ္ေတာ႔မယ္။

လူေတြ လက္ထဲမွာ ေငြရွိဖို႔ ေန႔မအား၊ ညမနား အလုပ္လုပ္ၾကရတယ္။ ထမင္းရွင္ဆိုသူေတြကို ေအာက္ၾကဳိ႕ရတယ္။ ပင္ပန္းမွဳေတြနဲ႔ နပန္းလံုးၾကရေတာ႔တယ္။ ၿပီးေတာ႔ ေငြရွင္ေတြကို ခယၾကရတယ္။ ဒီလိုပဲ ကၽြန္မမွာလဲ ေငြရွင္ဆိုသူ ရွိတာပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္မရဲ႕ ေငြရွင္ကေတာ႔ ကၽြန္မကို ပင္ပန္းၾကီးစြာ အလုပ္ေတြမခိုင္းပါဘူး။ လြယ္လြယ္ေၿပာရရင္ တစ္ခုေပး တစ္ခုယူစနစ္နဲ႔ ကၽြန္မလိုအပ္တဲ႔ ေငြေတြကို ေပးေနတဲ႔သူလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ တမ္းတရံုေလးနဲ႔ ရလာတယ္ဆို စာဖတ္သူတို႔ ယံုႏိုင္ၾကမလား။ တစ္ခါတစ္ေလဆို တမ္းတစရာေတာင္ မလိုပါဘူး။ ေရာ႔...ယူ ဆိုရံုပါပဲ။

ကၽြန္မရဲ႕ ေငြရွင္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါ႔မယ္။ သူကေတာ႔ ကၽြန္မကိုးကြယ္ေနတဲ႔ ထာဝရဘုရားသခင္ပါပဲ။ အသက္ရွင္ၿပီး အရာခပ္သိမ္းကို စိုးစံတဲ႔ ဘုရားသခင္က ကၽြန္မလိုအပ္ေနတဲ႔ ေငြေတြကို ဘယ္လိုပံ႔ပိုးေပးခဲ႔သလဲ ဆိုတာ ကၽြန္မေၿပာၿပပါ႔မယ္။ မိတ္ေဆြတို႔လဲ ထိုဘုရားရွင္ထံမွ ၿမည္းစမ္းရယူႏိုင္ပါတယ္။



၁။ ထိုင္ဝမ္မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ႔ ေန႕ရက္တစ္ေန႔မွာေပါ႔။ အတိအက်ေၿပာရရင္ ေက်ာင္းဖြင္႔ခါစမွာ ေက်ာင္းလခေတြသြင္းၿပီးလို႔ လက္ထဲေငြၿပတ္ေနတဲ႔ေန႔။ ကၽြန္မရဲ႕ ေက်ာင္းလခကလဲ နဲနဲမ်ားေတာ႔ ဒိီလုိေက်ာင္းလခေတြ တစ္လံုးတည္းေပးလိုက္ၿပီးတဲ႔အခါ ေငြကၿပတ္သြားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီတစ္ေခါက္က တစ္ၿပားဆို တစ္ၿပားမွ မက်န္တဲ႔အထိၿဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္မမွာ ဘာခံယူခ်က္ရွိသလဲဆိုေတာ႔ ကၽြန္မကိုးကြယ္တဲ႔ဘုရားဟာ အရာခပ္သိမ္းကုိ ေၿပာင္းလဲႏိုင္တယ္ဆိုတာပါပဲ။ အရာခပ္သိမ္းကိုလဲ ေပးပိုင္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မရဲ႕ နွလံုးသည္းေၿခထိကို ယံုထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီေငြအခက္အခဲကို ဘယ္သူ႔ဆီမွာမွ မေတာင္းဘူးဆိုတာပါပဲ။ ကၽြန္မကို ဖန္ဆင္းထားတဲ႔ ဘုရားရွင္ဟာ ကၽြန္မလိုေနတဲ႔ ေငြပမာဏကို သိတဲ႔အၿပင္ အဲဒီေငြေတြကိုလည္း ေပးႏိုင္တယ္ဆိုတာ လိုတရဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးပါ အၿဖစ္အပ်က္ကေနလည္း ကၽြန္မသိၿမင္ထားၿပီးၿပီေလ။ ဒါေၾကာင္႔ လက္ထဲတစ္ၿပားမွ မရွိေပမယ္႔ ကၽြန္မကေတာ႔ ေအးေဆးပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ေငြလည္းတကယ္လိုေနပါတယ္။ အိမ္ကို လွမ္းေတာင္းရင္ရေပမယ္႔ ကၽြန္မစိတ္ထဲကေန ေတာင္းတေနတာကေတာ႔ ဘုရားသခင္က ကၽြန္မကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ကူညီေၿဖရွင္းေပးမလဲေပါ႔။ ဘုရားလုပ္တဲ႔နည္းေတြဟာ အလြန္အံ႔ၾသနက္နဲဖြယ္ ေကာင္းတာမို႔ ကၽြန္မလည္း ဒီလိုပဲ ေပကပ္ကပ္နဲ႔ လိုေနတဲ႔ ေငြတစ္ခ်ိဳ႕ကို ဘုရားဆီမွာ ေမွ်ာ္ေနခဲ႔ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ဟာ ေဆာင္းကုန္ခါစ ေႏြအကူးမို႔ ေဆာင္းကာလကဝတ္ခဲ႔တဲ႔ အေႏြးထည္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုေလွ်ာ္ဖို႔ ကၽြန္မၿပင္ဆင္္ပါတယ္။ အက်ၤ ီအိတ္ထဲမွာ အလြယ္တကူထည္႔ထားတဲ႔ ၿဖတ္ပိုင္းတို႔၊ တစ္သွ်ဴးတို႕မ်ားရွိမလားဆိုၿပီး တစ္ထည္ၿပီးတစ္ထည္ စမ္းသပ္ေနမိပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အသားေရာင္အေႏြးထည္ အက်ၤ ီ
 အလွဲ႔ေရာက္ေတာ႔  အတြင္းမွာရွိတဲ႔ အိတ္ကပ္ေတြကစစမ္းၿပီး အၿပင္ကအိတ္ကပ္ႏွစ္ဘက္လဲ ၿပီးေရာ ေနာက္ထပ္ ဇစ္ပိတ္ထားတဲ႔ အေပၚအိတ္ကပ္ေသးေလးကို စမ္းဖို႔လုပ္ပါတယ္။ အိတ္ထဲလက္ႏိဳွက္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ အလားလား.... စနစ္တက် ေခါက္ရက္သားရွိေနတဲ႔ ထိုင္ဝမ္ေငြ (၁၀၀၀) ထြက္လာပါေတာ႔တယ္။ ကၽြန္မလက္ေပၚေရာက္လာတဲ႔ အဲဒီေငြ(၁၀၀၀)ကို မ်က္လံုးၿပဴးမ်က္စံၿပဴးၿပီး ၾကည္႔ေနမိပါေတာ႔တယ္။ ယံုႏိုင္စရာ မရွိေအာင္ပါပဲ။ အကၤ် ီအိတ္ကပ္ေတြထဲမွာ ေငြေတြထည္႔တတ္တဲ႔အက်င္႔ ကၽြန္မမွာ မရွိပါဘူး။ အမွတ္မွားလို႔ ထည္႔တယ္ထားအံုး ေငြစကၠဴအရြက္ၾကီး (၁၀၀၀)တန္ အသစ္စက္စက္ကို ထည္႔ဖို႔အေၾကာင္းမရိွပါဘူး။ ၿပန္အန္းေငြေတြသာ ထည္႔ထားဖို႔ ၿဖစ္ႏိုင္ပါေသးတယ္။ ကၽြန္မခ်က္ခ်င္းသိလုိက္ပါၿပီ။ ဘုရားသခင္က ကၽြန္မရဲ႕ အခက္အခဲကို ေၿဖရွင္းေပးၿခင္းသက္သက္သာပါ။ ကၽြန္မအတြက္ ထမင္းတစ္နပ္ကို ထိုင္ဝမ္ေငြ(၅၀)ဖိုးနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းဝတဲ႔ေန႔ရက္ေတြမွာ (၁၀၀၀)တန္ကို မ်က္လွဲ႔ၿပသလို ရလိုက္တဲ႔အတြက္ (၁)ပတ္စာအတြက္ ေကာင္းေကာင္းလံုေလာက္သြားခဲ႔ရပါတယ္။ ဒီအံ့ၾသဖြယ္အၿဖစ္အပ်က္ကို ကၽြန္မအေမ႔ကို ေၿပာၿပေတာ႔   “သမီးအေဒၚမ်ားထည္႔ထားေပးသလားမသိ”ဆိုၿပီး ေၿပာပါေသးတယ္။ ဘာလို႔ဆို ဒီအေႏြးထည္ေလးက ကၽြန္မရဲ႕အေဒၚ ဂ်ပန္ကေန ပို႔လိုက္တဲ႔ လက္ေဆာင္မို႔ပါ။ ဂ်ပန္မွာေနတဲ႔ အေဒၚက ထိုင္ဝမ္ေငြကို ဘယ္လိုလုပ္ထည္႔ထားေပးမွာလဲ။ အလုပ္မ်ားတဲ႔အေဒၚက (၁၀၀၀) တန္တစ္ရြက္ေလာက္နဲ႔ အလုပ္ရွဳပ္ခံလဲၿပီး ထည္႔ထားမယ္ဆိုတာ မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ႔ သူကၽြန္မကိုေပးတဲ႔ မုန္႔ဖိုးေငြေတြဟာလည္း ဂ်ပန္ေငြေတြသာ ေပးဖူးပါတယ္။ ဘုရားသခင္မွ မလုပ္ရင္ ဒီေငြ(၁၀၀၀)ဟာ ကၽြန္မအိတ္ကပ္ထဲ ေရာက္လာစရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ကၽြန္မအေမလည္း ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဂရုဏာကို ပိုၿပီးသိၿမင္သြားခဲ႔ပါတယ္။ ေမာေရွေခတ္က ေက်ာက္တံုးကေန ေရထြက္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္တဲ႔ ဘုရားက ယေန႔ေခတ္မွာ ကၽြန္မအက်ၤ ီအိတ္ထဲကေန ေငြထြက္လာေအာင္လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္လို႔ မဆံုးၿဖစ္ရပါတယ္။ ဟာေလလုယာ။



၂။ ဆရာေဒးဗစ္လားေၿပာသလို ဘုရားဟာ super natural နဲ႔အလုပ္လုပ္တဲ႔ဘုရားဆိုတာ တကယ္မွန္ပါတယ္။ ဘုရားကို သာမန္ယံုရင္ သာမန္ေလးပဲရပါလိမ္႔မယ္။ ဘုရားဟာ သဘာဝထက္လြန္ကဲၿပီး တတ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ယံုရင္ အဲဒီအတိုင္း ၿမင္ေတြ႔ခံစားရပါတယ္။ ထိုင္ဝမ္ႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံၿခားသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရင္ လုပ္ခရဲ႕ရာခိုင္ႏွုဳန္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို အစိုးရက အစပိုင္းမွာ ၿဖတ္ထားတတ္ပါတယ္။ ေနာက္သတ္မွတ္ထားခ်ိန္ေရာက္ရင္ေတာ႔ ေလ်ွာက္လႊာေခၚစာနဲ႔တကြ ဆိုင္ရာရံုးကိုသြားၿပီး ၿပန္ထုတ္ယူခြင္႔ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မ ေက်ာင္းတက္စဒုတိယႏွစ္မွာ စာၾကည္႔တိုက္ရဲ႕ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ လုပ္ဖူးပါတယ္။ တစ္ႏွစ္ေလာက္လုပ္ၿပီးေတာ႔ ၿဖတ္ထားတဲ႔ေငြေတြကို ၿပန္ထုတ္ယူခြင္႔ေလွ်ာက္လႊာ က်လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္မနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္စုၿပီး ရံုးကို သြားခဲ႔ၾကတယ္။ ရံုးေရာက္ေတာ႔ ေလွ်ာက္လႊာစာရြက္ေပၚ လိုအပ္တာေတြၿဖည္႔ၿပီး သံုးေယာက္သား ကိုယ္စီေကာင္တာမွာ သြားလိုက္ၾကတယ္။ ကၽြန္မအတြက္ ပထမဦးဆံုးအေတြ႔အၾကံဳမို႔ သိပ္ေတာ႔နားမလည္ပါဘူး။ သူတို႔ေမးတာေၿဖ၊ လိုတာေၿပာ၊ ေပးတာယူပါပဲ။ ရံုးကထြက္လာၾကေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းက ေမးပါေတာ႔တယ္။

“မင္မင္ နင္ဘယ္ေလာက္ရလဲ”
“၁၅၂၅၈”
“ဘာ... (၁၅၂၅၈)။ ငါေတာင္ဒီေလာက္မရဘူး” ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းက အရမ္းအံံ့ၾသသြားပါေတာ႔တယ္။
“ေအ...ဟုတ္တယ္။ ဘာလို႔ဒီေလာက္မ်ားေနရလဲ ငါလဲမသိဘူး” ကၽြန္မလည္း ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ အံ့ၾသၿပီး ေၿဖမိပါတယ္။
“နင္က ငါတို႔ေလာက္လဲ အလုပ္လုပ္တာမဟုတ္ဘူး။ ၿဖတ္ေငြက ဒီေလာက္မ်ားစရာအေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ နာမည္မွားၿပီး ေပးလိုက္သလားမသိ” ကၽြန္မရတဲ႔ေငြက အရမ္းမ်ားေနတဲ႔အတြက္ ကၽြန္မထက္ အလုပ္ကို သဲၾကီးမဲၾကီး လုပ္ထားတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းက သဝန္တိုတဲ႔ ေလသံေတာင္ ဟလာပါေတာ႔တယ္။
“ေအ...မသိေတာ႔ဘူး။ ကြန္ပ်ဴတာက မွားႏိုင္စရာအေၾကာင္းလဲ မရွိပါဘူး။ ငါ ဒီေလာက္ အလုပ္လုပ္ထားတာလဲ မဟုတ္ဘူး”

ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းကေတာ႔ ေက်ာင္းစာထက္ ေငြရဖို႔သာ အားထုတ္ေနသူပါ။ လြန္ခဲဲ့တဲ႔ႏွစ္က ေက်ာင္းနားၿပီး အၿပင္မွာ အလုပ္လုပ္ခဲ႔တဲ႔အတြက္ အၿခားအခြန္ေပးဖို႔က်န္ရွိေနေသးတဲ႔  ေငြေတြကိုပါ ယခုရေငြထဲက တပါတည္း ၿဖတ္ၿခင္းခံလုိက္ရပါေသးတယ္။
သူ႔မွာ အလုပ္ကို စေန၊တနဂၤေႏြပါမက်န္ ေန႔မအား၊ ညမနားလဲ လုပ္ေသးတယ္။ ေနာက္ၿဖတ္ေငြလာထုတ္ေတာ႔ ကၽြန္မရတဲ႔ေငြက သူ႕ထက္ပိုမ်ားေနတယ္ဆိုေတာ႔ စိတ္ထဲကေန က်ိတ္မႏိုင္ခဲမရ ၿဖစ္ေနရွာပါေတာ႔တယ္။ အဲဒီေန႔က တလမ္းလံုး တၿပစ္ေတာက္ေတာက္ေၿပာမဆံုးတဲ႔အၿပင္ ေနာင္စကားၾကံဳတိုင္းလဲ ေၿပာတတ္ပါေသးတယ္။ ကၽြန္မလဲ ထင္ထားတာထက္ မေမ်ာ္လင္႔ပဲ ေငြေတြရလိုက္ေတာ႔ အံ့ၾသေနမိပါတယ္။ ဒီရလိုက္တဲ႔ေငြေတြေၾကာင္႔ ေနာက္တစ္ႏွစ္စာသင္ႏွစ္္ ေက်ာင္းလခအတြက္ (၃)ပံု(၁)ပံု ရင္ေခ်ာင္သြားရပါေတာ႔တယ္။ ဒီေငြစာရင္းက မွန္ေကာင္းမွန္ႏိုင္သလုိ၊ မွားေကာင္းလဲမွားႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကၽြန္မနာမည္စာရင္းထဲကို “ဆိုင္းမဆင္႔၊ ဗံုမဆင္႔ ” ေရာက္လာေအာင္ ဘုရားသခင္မွ တစ္ပါး ဘယ္သူထည္႔ေပးႏို္္င္ပါအံုးမလဲ။ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္လို႔ မဆံုးၿဖစ္ရပါတယ္။ ဟာေလလုယာ။



၃။ ကၽြန္မတက္တဲ႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမွာ ႏိုင္ငံတကာေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြအတြက္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တ္ိုင္း တစ္နွစ္တစ္ခါ ေပ်ာ္ပြဲစားလုပ္ေပးေလ႔ရွိပါတယ္။ လိုက္ပါခ်င္တဲ႔ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားဟာ နာမည္စာရင္းသြင္းခအေနနဲ႔ ထိုင္ဝမ္ေငြ(၁၀၀)ေပးရပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒီေငြ(၁၀၀)ကို ေပ်ာ္ပြဲစားၿပန္လာတဲ႔အခါ ၿပန္အမ္းေပးပါတယ္။ ဒါ႔အၿပင္ လည္ပတ္စရိတ္ၿငိမ္း သြားခြင္႔ရပါေသးတယ္။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းလည္း ကၽြန္မအတြက္ပါ တခါတည္း နာမည္စာရင္းေပးလိုက္ၿပီးတဲ႔အတြက္ သြားလည္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္က ေတာင္တက္ခရီးစဥ္မို႔ အစက လိုက္ရမွာ အင္တင္တငၿ္ဖစ္ေနပါေသးတယ္။ စိတ္ကလည္း ဘယ္မွသြားလည္ခ်င္စိတ္ မရွိတဲ႔အခ်ိန္ ၿဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေက်ာင္းသူဘဝဆိုေတာ႔ သိတဲ႔အတိုင္း တစ္ေန႔စာ စားစရိတ္၊ လည္စရိတ္ၿငိမ္းဆိုေတာ႔ လိုက္သြားလိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာက ေက်ာင္းလာတက္ၾကတဲ႔ အၿပည္ၿပည္ဆိုင္ရာလူမ်ိဳးေတြနဲ႔ တခဏတာ ရင္းႏွီးလည္ပတ္ခြင္႔ရလိုက္ပါတယ္။ ၿဖဴသူ၊ ညိဳသူ၊ ဝါသူ၊ မဲသူ အစံုပါပဲ။ ေတာင္တက္ရင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး မိတ္ဆက္ၾက၊ ႏွဳတ္ဆက္ၾကေပါ႔။ ဒီလိုနဲ႔ေတာင္အတက္မွာေတာ႔ တတပ္တအား ေၿခတြက္ခဲ႔ေပမယ္႔၊ ေတာင္အဆင္းမွာေတာ႔ ကၽြန္မနဲ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕ ေနာက္မွာၿပတ္က်န္ခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔အဖြဲ႔ထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေနထိုင္မေကာင္းၿဖစ္သြားရတာေၾကာင္႔ တစ္ၿခားသူေတြနဲ႔ေတာ္ေတာ္ေလး ၿပတ္က်န္ခဲ႔ပါေတာ႔တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ခဏၾကာေတာ႔ ေတာင္ေၿခမွာ ကၽြန္မတို႔ကိုထိုင္ေစာင္႔ေနတဲ႔ ေက်ာင္းရံုးဝန္ထမ္းတစ္ခ်ဳိ႕နဲ႔ အၿခားေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။

“လာၾက၊ လာၾက။ နင္တို႔ကို ေစာင္႔ေနၾကတာ။ ဒီမွာ မဲလည္း လာႏိွဳက္ၾကပါအံုး”
ေတာင္တက္အၿပီးမွာ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ကံစမ္းမဲမဲႏိွဳက္တဲ့ အစီအစဥ္လည္း ပါဝင္ပါတယ္။ မဲႏိွဳက္တို္င္း ေပါက္ေလ႔ေပါက္ထ မရွိတတ္သူမို႔ ကၽြန္မကေတာ႔ စိတ္သိပ္ပါလွတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ စိတ္မပါတပါ နိွဳက္ဆိုလည္း ႏွိဳက္လိုက္တာပါ။
“အို အံ႔ၾသစရာပါပဲ”
 မဲမေပါက္တတ္တဲ႔ ကၽြန္မက ထိုင္ဝမ္ေငြ(၃၀၀)ေပါက္သြားပါတယ္။ ဘယ္သူက လွ်ပ္စစ္မီးဖိုေပါက္တယ္။ ဘယ္သူက ပန္ကာေပါက္တယ္နဲ႔ ၾကားေနရပါတယ္။ ကၽြန္မအတြက္ အဲဒီပစၥည္းေတြဟာ ဘာမွွ်အေရးမၾကီးပါဘူး။ ကၽြန္မေပါက္တဲ႔ ပိုက္ဆံ(၃၀၀)ကသာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ႔ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရႊပါပဲ။ တကယ္ပဲ ေရခမ္းေနတဲ႔အခ်ိန္ပါ။ မဲစာရြက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားတဲ႔ ကၽြန္မလက္ေတြေတာင္ တဆစ္ဆစ္တုန္သြားပါတယ္။ ကၽြန္မႏွဳတ္ကေန ေၿပာေနမိတာကေတာ႔ “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဖဘုရားသခင္။ ကိုယ္ေတာ္ သမီးကို ၿပစ္မထားဘူးဆိုတာ သမီးပိုၿပီးနားလည္ယံုၾကည္ရပါၿပီ”။



၄။ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္(၂)လတာမွာ ေဆာက္လုပ္ေရးအင္ဂ်င္နီယာကုမၸဏီတစ္ခုသို႔သြားၿပီး လက္ေတြ႔ဆင္းခဲ႔ဖူးပါတယ္။ ကၽြန္မေနတဲ႔အိမ္ကေန ဘက္စကားစီး၊ ၿပီးေတာ႔ ေၿမေအာက္မီးရထားစီးၿပီး ေနာက္ထပ္(၁၅)မိနစ္ေလာက္လမ္းေလွ်ာက္မွ အဲဒီဆိုက္ကို ေရာက္တာပါ။ အခ်ိန္ပိုအလုပ္ဆင္းရတဲ႔ 
တစ္ေန႔မွာေပါ႔။ ကၽြန္မက လက္ေတြ႔ဆင္းတဲ႔သူမို႔ တစ္ၿခားအင္ဂ်င္နီယာေတြၿပန္မွ သိမ္းဆည္းစရာေတြကို တစ္ခ်က္ၿပန္ၾကည္႔ၿပီးမွသာ ၿပန္ခဲ႔တယ္။ ဒါနဲ႔ လုပ္ေဖာ္ေဆာင္ဖက္ေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ႏွဳတ္ဆက္ၿပီး ၿပန္သြားၾကၿပီ။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးကၽြန္မလည္း ၿပန္ဖို႔လုပ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွသာ ကၽြန္မပိုက္ဆံအိတ္ထဲ ပိုက္ဆံမရွိေတာ႔တာ သတိထားမိပါတယ္။ ပိုက္ဆံထုတ္ဖို႔ ကဒ္လည္းမပါခဲ႔တာမို႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိၿဖစ္သြားရတယ္။ အဲဒီဆိုက္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကၽြန္မသိတဲ႔သူဆိုတာလည္း မရွိပါဘူး။ ရံုးမွာေနၾကတဲ႔ အင္ဂ်င္နီယာေတြကလည္း ေယာက်ာ္းေတြပဲမို႔ ညအခ်ိန္မွာ သြားေတာင္းဖို႔လည္း မသင္႔ေတာ္ၿပန္ဘူး။ ပိုက္ဆံမပါရင္ ဘယ္လိုအိမ္ၿပန္ရမယ္မွန္း မသိၿဖစ္ရေတာ႔တယ္။ “တကၠစီငွားစီးသြားလိုက္မယ္။ ေနာက္အိမ္ေရာက္မွ ခဏေစာင္႔ခိုင္းလိုက္ၿပီး ပိုက္ဆံေပးလိုက္ရမလား ” ဆိုၿပီးလည္း စဥ္းစားမိၿပန္ပါတယ္။ အို...ဒါလည္းအၿဖစ္ေခ်ပါဘူး။ အိမ္နဲ႔ ဆိုက္နဲ႔ကလည္း ေဝးတဲ႔အတြက္ တကၠစီငွားစီးရင္ ကုန္မယ္႔ ပိုက္ဆံအတြက္လည္း နွေမ်ာမိၿပန္ပါတယ္။

 ဒါနဲ႔ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ဘုရားကေတာ႔ လမ္းဖြင္႔ေပးလိမ္႔မယ္ဆိုၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လာတာ ေၿခလွမ္း(၁၀)လွမ္းေလာက္အေရာက္မွာ “မင္မင္ ...ခုမွ ၿပန္တာလား” ဆိုၿပီး ညေမွာင္ေမွာင္ထဲမွာ ကၽြန္မရဲ႕နာမည္ေခၚသံကို ရုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မေခါင္းေမာ႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ကၽြန္မတို႔ေဆာက္လုပ္ေနတဲ႔ အေဆာက္အဦးပိုင္ရွင္ေတြရဲ႕ အင္ဂ်င္နီယာအဖြဲ႔ထဲက ေခါင္းေဆာင္ကို တအံ့တၾသေတြ႔လုိက္ရပါေတာ႔တယ္။
“ဟုတ္ပါတယ္။ ခ်န္စီးရွံဳး ...ပိုက္ဆံပါလား”
ေတြ႔တာနဲ႔ ပိုက္ဆံပါလားဆိုၿပီး ေမးလိုက္ေတာ႔ သူနဲနဲေတာ႔ ေၾကာင္သြားပါေသးတယ္။
ကၽြန္မရဲ႕  အခက္အခဲကို ေၿပာၿပၿပီး အကူအညီေတာင္းလိုက္တဲ႔အခါမွ သူ႔မွာပါတဲ႔ ပိုက္ဆံအေၾကြေတြအားလံုးကို ကၽြန္မကိုေပးလုိက္ပါေတာ႔တယ္။
“မနက္ၿဖန္ အလုပ္မွာ ၿပန္လာေပးပါ့မယ္”
“ရတယ္..ရတယ္။ ေလာက္ရဲ႕လားမသိဘူး။ ငါ့အိ္မ္က ဒီနားမွာပဲေလ။ ညလမ္းေလွ်ာက္ထြက္တာ ပိုက္ဆံလည္း ဒီေလာက္ထည္႔မလာဘူး”
“ေလာက္ပါတယ္။ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္”

အဲဒီအင္ဂ်င္နီယာကို မထင္မွတ္ပဲေတြ႔လုိက္ရလို႔ ကၽြန္မတကယ္ပဲေပ်ာ္သြားရပါတယ္။ တကယ္ဆို အလုပ္ခြင္ထဲမွာ သူနဲ႔ စကားေတာင္ သိပ္မေၿပာဖူးပါဘူး။ ပိုင္ရွင္ အင္ဂ်င္နီယာအဖြဲ႔ထဲက ေခါင္းေဆာင္ၿဖစ္တာမို႔ အလုပ္ခြင္ထဲမွာ ကၽြန္မတို႔အဖြဲ႔ကို အရမ္းတင္းၾကပ္ထားတဲ႔အတြက္ နဲနဲေတာ႔ရွိန္ေနခဲ႔တဲ႔သူပါ။ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အေရးၾကံဳေတာ႔ ကၽြန္မကို ကူညီေပးခဲ႔ပါတယ္။ ကၽြန္မကို အေသးစိတ္ ကူညီလမ္းၿပေပးတဲ႔ ဘုရားသခင္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္လို႔မဆံုးေတာ႔ပါ။ ဘုရားရွင္ဟာ ကၽြန္မကို နည္းလမ္းေပါင္းစံုနဲ႕ ေငြေတြပံ႔ပိုးေပးေနတဲ႔ ေငြရွင္ပါပဲ။



၅။ တကၠသိုလ္တက္တဲ႔အခါမွာ ဖတ္စာအုပ္ေတြဟာ ေစ်းၾကီးတဲ႔အတြက္ ေတာ္ရံုနဲ႕ ကၽြန္မအသစ္မဝယ္ပါဘူး။ စာၾကည္႔တိုက္မွာ ငွားလို႔ရရင္ငွားတယ္။ ကူးလုိ႔ရရင္ကူးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ တစ္ၾကိမ္ေတာ႔ မဝယ္မၿဖစ္ ဝယ္လိုက္ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ပတ္ ဗုဒၶဟူးေန႕မွာ စာအုပ္ဝယ္တဲ႔သူေတြကို ေရာင္းေပးမွာၿဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ခက္တာက အဲဒီအခ်ိန္ဟာ ေက်ာင္းဖြင္႔စၿဖစ္တာမို႔ လက္ထဲေငြကလဲ ၿပတ္ေနပါတယ္။ စာအုပ္ဖိုးက (၂၆၀) ပါ။ ကၽြန္မမွာလည္း လတ္တေလာစားဖို႔ေလာက္ပဲ ပိုက္ဆံရွိေတာ႔တာမို႔
စာအုပ္ဖိုးမေပးႏိုင္ေသးတဲ႔အတြက္ ေနာက္တစ္ပတ္ ေက်ာင္းမသြားေတာ႔ပဲ တစ္ပတ္ၿခားမွ သြားရမလားဆိုၿပီး စိတ္ကူးေနလိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အဂၤါေန႔ေရာက္ေတာ႔ တစ္ၿခားအတန္းတစ္တန္းကို သြားတက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ လက္ေထာက္ဆရာမက ကၽြန္မကိုေတြ႕တာနဲ႔
“မင္မင္ ေရာ႔...ဒါနင့္ကိုေပးတာ”
ကၽြန္မၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ပိုက္ဆံေတြၿဖစ္ေနတယ္။
“ဆရာမ ...ဘာလို႔ ကၽြန္မကို ဒီပိုက္ဆံေတြ လာေပးရတာလဲ”
ကၽြန္မ ဒီလိုေမးလိုက္ေတာ႔
“ဟိုတစ္ေခါက္ အတန္းသားအားလံုးေလ႔လာေရးသြားတုန္းက ေကာက္ယူထားတဲ႔ေငြေတြပိုလို႔ အားလံုးအခ်ိဳးက် ၿပန္ေဝေပးတာ။ အဲဒါ နင္က ဟိုအပတ္က ေက်ာင္းလာမတက္လို႔ ခုမွေပးရတာ”
ဆရာမေပးတဲ႔ ပိုက္ဆံကို ကၽြန္မလက္ခံယူလုိက္ပါတယ္။
အို...။ ကၽြန္မသက္ၿပင္းခ်မိပါေတာ႔တယ္။ ဘုရားသခင္ဟာ တကယ္တန္ခိုးရွိတဲ႔ ဘုရားပါပဲ။ မနက္ၿဖန္ ေပးဖို႔လိုေနတ႔ဲပိုက္ဆံကို ဒီေန႔လက္ထဲအေရာက္ ပို႔လာပါတယ္။ ဆရာမေပးလာတဲ႔ပိုက္ဆံက (၂၉၀)ပါ။ ကၽြန္မလိုတာက(၂၆၀)။ ပိုေတာင္ပိုေနပါေသးတယ္။ အာလူးေၾကာ္တစ္ထုတ္ေတာင္ ဆြဲလို႔ရပါေသးတယ္။ ဘုရားသခင္ဟာ အခိ်န္မွီ ပံ႔ပိုးေပးႏိုင္တဲ႔ ဘုရားၿဖစ္မွန္း ကၽြန္မသက္ေသရသြားပါၿပီ။ ဟာေလလုယာ။


ဘုရားသခင္က ေငြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူ႔ကို အားကိုးလို႔ရေၾကာင္း အၿဖစ္အပ်က္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ကၽြန္မကို လက္ေတြ႔ၿပခဲ႔ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ခုဆိုရင္ ေငြနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ကၽြန္မပိုၿပီး သတၱိရွိလာပါတယ္။ ဒါ႔အၿပင္ ဘုရားသခင္ဟာ အေသးစိတ္မွအစ ကူညီေပးႏိုင္ပါေသးတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ရဲရင္႔စြာယံုၾကည္ဖို႔ပဲ လုိပါတယ္။ ဥပမာ ထမင္းဟင္းခ်က္ၿပီးသားေတြကို အေလးခ်ိန္စနစ္န႔ဲေရာင္းတဲ႔ဆိုင္မွာ ကၽြန္မအိတ္ထဲ ေငြ (၄၅) ပဲပါလို႔ တထင္႔ထင္႔နဲ႔သြားဝယ္စားလည္း ေငြရွင္းတဲ႔အခါ(၄၅) ကြက္တိၿဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒီလိုၿဖစ္ေပါင္းလည္း မနဲေတာ႔ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ခုဆိုရင္ ကၽြန္မဘာပဲလုပ္လုပ္ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ေငြကို ၾကည္႔ၿပီး အလုပ္မလုပ္ေတာ႔ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ေတြဟာ ေငြေၾကာင္႔ စိုးရိမ္မွဳေတြၿဖစ္တတ္ၾကတာ တကယ္ေတာ႔ ရယ္စရာေကာင္းလွပါတယ္။ ေငြရွင္တစ္ေယာက္လံုးကို ကၽြန္မတို႔သိကၽြမ္းထားမွေတာ႔ သူ႕ဆီကသာ ေမွ်ာ္ကိုးသင္႔ပါေတာ႔တယ္။
ကၽြန္မတို႔ေမွ်ာ္ၾကည္႔ရမယ္႔အရာဟာ ေငြရွင္ၿဖစ္တဲ႔ ထာဝရဘုရားသခင္ကိုပဲ ၿဖစ္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မေကာင္းေကာင္းသိသြားခဲ႔ရပါၿပီ။

က်မ္း။။ ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ ၆း ၂၅-၂၇ 

 

၂၅ ထိုေၾကာင့္ ငါဆိုသည္ကား၊ အဘယ္သို႔စားေသာက္ရမည္ဟု အသက္အဘို႔မစိုးရိမ္ၾကႏွင့္။ အဘယ္သို႔ဝတ္ရမည္ ဟုကိုယ္အဘို႔မစိုးရိမ္ၾကႏွင့္။ အစာထက္အသက္ျမတ္သည္မဟုတ္ေလာ။ အဝတ္ထက္ကိုယ္ျမတ္သည္မဟုတ္ေလာ။

၂၆ မိုဃ္းေကာင္းကင္၌က်င္လည္ေသာငွက္မ်ားကို ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္ ၾကေလာ့။ ထိုငွက္တို႔သည္မ်ိဳးေစ့ကိုမစိုက္မႀကဲ၊ စပါးကိုမရိတ္၊ က်ီ၌မစုမသြင္း။ သို႔ေသာ္လည္းေကာင္းကင္ဘံု၌ရွိေတာ္မူေသာ သင္တို႔အဘသည္သူတို႔ကို ေကြၽးေမြးေတာ္မူ၏။ ထိုငွက္တို႔ထက္ သင္တို႔သည္ အလြန္ျမတ္သည္မဟုတ္ေလာ။

၂၇ အဘယ္သူသည္စိုးရိမ္ျခင္းအားျဖင္ ့မိမိအသက္တာကို တေတာင္ခန္႔မွ် တိုးပြားေစႏိုင္သနည္း။

 

 

 

 

ေၿမေအာက္မီးရထားစနစ္ ေဖာ္ေဆာင္ရန္ စဦးသေႏၶတည္ၿခင္း

ၿမိဳ႕ၿပႏိုင္ငံအမ်ားစုမွာ ၿမိဳ႕ေနၿပည္သူလူထူေတြအတြက္ အားအထားရဆံုးသယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးယာဥ္ကေတာ႔ ေၿမေအာက္မီးရထားပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းရင္းကေတာ႔ ရထားခ်ိန္တိက်တာရယ္၊ သြားလိုရာခရီးမွတ္တိုင္ကို အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ လ်င္လ်င္ၿမန္ၿမန္ေရာက္ရွိႏိုင္တာရယ္ေၾကာင္႔ပါ။


ကၽြန္မသင္ယူေနတဲ႔ ၿမိဳ႕ၿပအင္ဂ်င္နီယာပညာရပ္ထဲမွာရွိတဲ႔ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးေမဂ်ာဘာသာရပ္ထဲမွာ ဒီေၿမေအာက္ရထားအေရးပါပံုအေၾကာင္းကို တေစ႔တေစာင္းသင္ယူဖူးပါတယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း ေၿမေအာက္ရထားအေၾကာင္းကို စိတ္ဝင္စားမိတာေၾကာင္႔၊ ေၿမေအာက္ရထားစနစ္ကို မိုင္နာဘာသာရပ္အၿဖစ္ ၿပန္လည္သင္ယူခဲ႔ပါတယ္။ ဆရာေတြရဲ႕သင္ခန္းစာေတြရယ္၊ လက္ေတြ႔ကြင္းဆင္းၿပီးေလ႔လာခဲ႔မိသမွ်ေတြရယ္ကို စားၿမဳံံ႕ၿပန္တဲ႔သေဘာအေနနဲ႔ ဒီေဆာင္းပါးကို ေကာက္ႏွဳတ္ေရးသားၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။  ေၿမေအာက္ရထားအေၾကာင္းကို အၿမည္းသေဘာ ေရးသားၿခင္းၿဖစ္ေၾကာင္းလည္း ဦးစြာစကားခ်ီပါရေစ။



ေၿမေအာက္ရထားစနစ္ ေဖာ္ေဆာင္ရန္ သင္႔ေလ်ာ္သည္႔အေသးစိတ္အေၾကာင္းရင္းမ်ား ေလ႔လာခ်က္

• ၿမိဳ႕၏ တိုးတက္ေနသည္႔ လက္ရွိအေၿခအေနႏွင္႔ အနာဂတ္ကာလအတြက္ ၾကိဳတင္ခန္႔မွန္းခ်က္

                      (ဥပမာ။ ။ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဟာ တိုးတက္စည္ကားလာတာနဲ႔အမွ် ၿမိဳ႕ၿပရဲ႕အဂၤါရပ္တစ္ခုၿဖစ္တဲ႔ေၿမေအာက္ရထားစနစ္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္လာပါတယ္။ အနာဂတ္ကာလအတြက္ တြက္ဆရမယ္ဆိုရင္လည္း ၿမိဳ႕တြင္းလူေနထူထပ္လာတာနဲ႔အမွ် သြားလာေရးလြယ္ကူဖို႔ရန္လည္း လိုအပ္လာပါလိမ္႔မယ္။ ၿမိဳ႕ရဲ႕ ေရွ႕ေတာင္ေနာက္ေၿမာက္အရပ္ရပ္ဆီသို႔ ဆက္သြယ္သြားလာေရးလြယ္ကူေစရန္လည္း စဥ္းစားရပါလိမ္႔မယ္။)

• ပို႔ေဆာင္ေရးစနစ္ေကာင္းမြန္လာရန္ႏွင္႔ အနာဂတ္ကာလ၏ တိုးတက္လာမည္႔ အေၿခအေနအတြက္

                         ( ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေန ၿပည္သူေတြရဲ႕ ကားၾကပ္တဲ႔ဒုကၡကို ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေပးဖို႔ရန္အတြက္ ပို႔ေဆာင္ေရးစနစ္ပိုမိုေကာင္းမြန္လာဖို႔ လုပ္ေဆာင္ရာမွာ လိုအပ္ပါတယ္။ ေၿမေအာက္ရထားစနစ္ အသံုးၿပဳမွဳကေန ရရွိလာမယ္႔ဝင္ေငြမ်ားဟာလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ဘ႑ာကို တဖက္တလမ္းကေန တိုးတက္ေစပါတယ္။)

• ခရီးစဥ္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္အေပၚ ေလ႔လာသံုးသပ္ၿခင္း

                         ( ခရီးစဥ္တစ္ခုအတြက္ အဓိကေမ်ွာ္မွန္းခ်က္ဟာ လိုရာခရီးကို အခ်ိန္တိုတိုအတြင္းမွာ လံုၿခည္မွဳရွိစြာ ေရာက္ရွိဖို႔ပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။ သံုးစြဲသူမ်ားရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္အေပၚမူတည္ၿပီး လမ္းေၾကာင္းသစ္ လ်ာထားခ်က္္မ်ားလည္း ၿဖစ္ေပၚလာႏိုင္ပါတယ္။ လက္ရွိထိုင္ဝမ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေၿမေအာက္ရထားစနစ္လမ္းေၾကာင္းဟာ ၿမိဳ႕တြင္းအၿပင္ ေထာင္ရြမ္အၿပည္ၿပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္မွ ၿမိဳ႕တြင္းဆက္သြယ္သြားလာႏိုင္တဲ႔ လမ္းေၾကာင္းသစ္ကိုလည္း ေဖာ္ေဆာင္ေနပါၿပီ။)

• ေၿမေအာက္ရထားစနစ္နဲ႔ လမ္းေၾကာင္းမ်ား၏ လ်ာထားခ်က္ေလ႔လာမွဳမ်ား

                           ( ေၿမေအာက္ရထားလမ္းေၾကာင္းမ်ားဟာလည္း စဥ္းစားရမယ္႔ အခ်က္ပါပဲ။ လူေနနည္းတဲ႔အရပ္မွာ လမ္းေၾကာင္းေတြေဖာ္ေဆာင္လို႔ကေတာ႔ မွန္းခ်က္နဲ႔ နွမ္းထြက္မကိုက္တဲ႔ အၿဖစ္ေရာက္ရံုေပါ႔။ လမ္းေၾကာင္းေတြဟာ လူေနသိပ္သည္းတဲ႔အရပ္မွာ ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ထိုင္ဝမ္ႏိုင္ငံရဲ႕ေတာင္ပိုင္းမွာရွိတဲ႔ ေကာင္းရွံဳၿမိဳ႕ေပၚက ေၿမေအာက္ရထားစနစ္ဟာ ဥပမာယူစရာပါပဲ။ ၿမိဳ႕ေနလူအမ်ားစုဟာ ေၿမေအာက္ရထားစီးသူ သိပ္မမ်ားလွပါဘူး။ ေဒသက်ယ္ဝန္းတာရယ္ လူေနထိုင္မွဳ ၿပန္႔က်ဲတာရယ္ေၾကာင္႔ၿဖစ္ပါလိ္မ္႔မယ္။ ကၽြန္မ ေကာင္းရွံဳၿမိဳ႕ရဲ႕ ေၿမေအာက္ရထားေပၚေရာက္ေတာ႔ စီးသူမဲ႔ေနတဲ႔ ထိုင္ခံုလြတ္ေတြကသာ ပိုမ်ားေၾကာင္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ထိုင္ေပၿမိဳ႕ေတာ္မွာရွိတဲ႔ေၿမေအာက္ရထားထက္ ပိုၿပီးသစ္လြင္ေပမယ္႔လည္း စီးသူဦးေရ မမ်ားလွပါဘူး။ ထိုင္ေပၿမိဳ႕ေတာ္မွာဆိုရင္ ထိုင္ခံုေနရာရဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ဂိတ္အေပါက္တိုင္းမွာ ရထားစီးဖို႔ေစာင္႔ေနတဲ႔ လူတန္းရွည္ကိုသာ ေတြ႔ေနၾကေပါ႔။ )

• ခရီးစဥ္အေရတြက္ ၾကိဳတင္လ်ာထားခ်က္မ်ား

                             ( လူသြားလူလာပိုၿပီးမ်ားတဲ႔ ေဆးရံုတို႔၊ ေစ်းတန္းတို႔နဲ႔ နီးစပ္ရာအရပ္မွာရွိတဲ႔ ေၿမေအာက္လမ္းေၾကာင္းကို စီးသူဦးေရပိုၿပီးမ်ားႏိုင္ပါတယ္။ ေနရာေဒသအေပၚလိုက္ၿပီး ခရီးစဥ္အေရတြက္ ကြာၿခားသြားႏိုင္ပါတယ္။ )

• အင္ဂ်င္နီယာႏွင္႔ ထိန္းခ်ဳပ္သည္႔စနစ္မ်ားကို ေလ႔လာစမ္းစစ္ၿခင္း

                      ( အင္ဂ်င္နီယာနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္တဲ႔စနစ္မ်ားဟာလည္း တိက်ေကာင္းမြန္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ထိုင္ေပၿမိဳ႕ ေၿမေအာက္ရထားစနစ္တစ္ခုလံုးရဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္တဲ႔ ဌာနကို ေလ႔လာေရးအေနနဲ႔  ကၽြန္မ သြားေရာက္ဖူးပါတယ္။ ဆရာမ်ားရဲ႕ ဦးေဆာင္မွဳေၾကာင္႔ အခြင္႔ထူးအေနနဲ႔ အတန္းသားမ်ားအားလံုး သြားခြင္႔ရၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီဌာနဟာ ထိုင္ေပၿမိဳ႕ရဲ႕ ေၿမေအာက္ရထားအလယ္ဗလိုဂိတ္တြင္းမွာ တည္ရွိပါတယ္။ ဌာနရဲ႕အခန္းကို ေရာက္ေရာက္ၿခင္း ထိုင္ဝမ္ႏိုင္ငံရဲ႕ေၿမေအာက္ရထားစနစ္ေပၚေပါက္လာပံုေတြကို မွတ္တမ္းထားရွိတဲ႔ ၿပခန္းေလးက ၾကိဳဆိုေနပါတယ္။ အဲဒီကေနမွ အထဲကို ဆက္ဝင္သြားတဲ႔အခါမွ ေၿမေအာက္ရထားထိန္းခ်ဳပ္သူေတြရဲ႕ အလုပ္ခြင္ကို အေပၚစီးကေန ေလ႔လာၾကည္႔ရွဳလို႔ရပါတယ္။ ဝင္ခြင္႔ေတာ႔မရပါဘူး။ သူတို႔ရဲ႕လုပ္ငန္းလုပ္ေဆာင္ပံုေတြကို စိတ္ဝင္တစားၿမင္ေတြ႔ခြင္႔ ရလိုက္ပါတယ္။ ေၿမေအာက္ရထားဂိတ္တိုင္းရဲ႕စၾကၤလမ္းေပၚမွာရွိတဲ႔ လုပ္ရွားမွဳမွတ္တမ္းတင္စက္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ႔ တီဗီမွန္သားေတြကို အဲဒီမွာ ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ရထားစဥ္အားလံုးကို ထိန္းခ်ဳပ္ညြန္ၾကားမွဳလုပ္ေနတဲ႔ သူတို႔ေတြရဲ႕အလုပ္လုပ္ပံုေတြကို အေပၚထပ္ကေန ၾကည္႔ရွဳအၿပီးမွာေတာ႔ ေဟာခန္းထဲသြားေရာက္ကာ တာဝန္ရွိသူမ်ားရဲ႕ လုပ္ငန္းလုပ္ေဆာင္ခ်က္ ေဟာေၿပာမိတ္ဆက္ေပးမွဳမ်ားကို နားေထာင္ခဲ႔ရပါေသးတယ္။ သူတို႔ေတြရဲ႕ လုပ္ငန္းလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဟာ စနစ္က်ၿပီး အားက်စရာလည္းေကာင္းပါတယ္။ )

• ရထားဂိတ္မ်ားကို စဦးအစီစဥ္ဆြဲၿခင္း

                       (ရထားဂိတ္ေနရာမ်ားကိုလည္း စနစ္တက်ေနရာခ်ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ကၽြန္မအေနနဲ႔ၿမင္တာကေတာ႔ ရထားဂိတ္နဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ေနရာစည္ကားမွဳဟာ “ကိုင္းကၽြန္းမွီ၊ ကၽြန္းကိုင္းမွီ” သေဘာပါပဲ။ ပတ္ဝန္းက်င္ေနရာစည္ကားမွဳေနရာကိုတြက္ခ်က္ၿပီး ရထားဂိတ္ေနရာခ်ဖို႔ ေဖာ္ေဆာင္ရသလုိ၊ ရထားဂိတ္တည္ရွိမွဳေၾကာင္႔ ပတ္ဝန္းက်င္ေနရာဟာလည္း ပိုၿပီးစည္ကားလာရတာပါ။ ဆင္ၿဖဴေတာ္မွီၿပီး ၾကံစုတ္ခြင္႔ရသလိုေပါ႔။ “ငါ႔တို႔အိမ္အနားမွာ ရထားဂိတ္အသစ္ေပၚလာၿပီ” ဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က
ဝမ္းသာအားရ ေၿပာၿပဖူးပါတယ္။ ရထားဂိတ္ေၾကာင္႔ အနီးအနားက အိမ္ေၿမေတြလည္း တန္ဖိုးပိုရွိလာမွာ မလြဲေပါ႔။)
                

•  ေဆာက္လုပ္ေရးကုန္က်စရိတ္မ်ားကို ၾကိဳတင္တြက္ဆခ်က္မ်ား

                           ( ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ေဆာင္ဖို႔ၾကံစည္ေဆာင္ရြက္တိုင္း ကုန္က်မွဳေငြပမာဏမ်ားကို ၾကိဳတင္တြက္ဆထားဖို႔ အလြန္အေရးၾကီးပါတယ္။ ၾကိဳတင္တြက္ဆထားမွသာ မိမိေဆာက္လုပ္မယ္႔အေဆာက္အဦးမ်ားအတြက္ လိုအပ္တဲ႔ေငြပမာဏမ်ားကို ၿပင္ဆင္ထားနိုင္မွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ ေမ်ာ္မွန္းထားတဲ႔အခ်ိန္မွာ ေမ်ာ္မွန္းထားတဲ႔ လွပမွဳဒီဇိုင္းမ်ားအတိုင္း အေကာင္အထည္ေပၚလာမွာၿဖစ္ပါတယ္။)

•  ပတ္ဝန္းက်င္ အက်ိဳးတက္ေရာက္မွဳ အေၿခအေနမ်ား     

                           ( ေၿမေအာက္ရထားစနစ္ေၾကာင္႔ ရထားဂိတ္ပတ္ဝန္းက်င္ ေနရာမ်ားဟာ ပိုၿပီးစည္ကားလာႏိုင္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ရဲ႕ လူေနမွဳအဆင္႔အတန္းကိုလည္း တိုးတက္ေစပါတယ္။ ထို႔ၿပင္ ၿမိဳ႕ရဲ႕စည္ကားရာနယ္ေၿမအက်ယ္အဝန္းကိုလည္း တိုးခ်ဲ႕ရာေရာက္ပါတယ္။)

•  ေၿမေအာက္ရထားေဖာ္ေဆာင္ရာ၌ သင့္ေတာ္သည္႔ ေၿမအေနအထားနွင္႔ လုိအပ္ခ်က္မ်ား

                          ( ေၿမေအာက္ရထားစနစ္အတြက္ သင္႔ေတာ္တဲ႔ ေၿမအေနအထားမ်ားရွိဖို႔လည္းလိုအပ္ပါတယ္။ ဆရာရဲ႕ သင္ခန္းစာထဲမွ ေဖာ္ၿပခ်က္အရ သိရတာကေတာ႔ ေၿမေအာက္ရထားဂိတ္အနီးတဝိုက္ရဲ႕ ေၿမကိုတိုးခဲ်႕ဖို႔လိုအပ္သလို ေအာက္ေၿခေၿမဟာလည္း က်ယ္ဝန္းရပါမယ္။)

• တည္ေနရာေဒသ၏ လူမ်ိဴးဓေလ႔မ်ားႏွင္႔ သမိုင္းေနာက္ေၾကာင္းမ်ား ေလ႔လာၿခင္း

                          (ေၿမေအာက္ရထားစနစ္ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ စဥ္းစားရမယ္႔ အထဲမွာ ေၿမေအာက္ရထားနဲ႔ လူမ်ိဴးဓေလ႔၊ သမိုင္းေနာက္ေၾကာင္းမ်ားၾကား ဆက္စပ္ပံုေတြက္ု လက္ရွိ ကၽြန္မ သိပ္ၿပီး သေဘာမေပါက္ေသးပါဘူး။ ကၽြန္မအထင္ေတာ႔ ေၿမေအာက္ရထားဂိတ္ရဲ႕ဒီဇိုင္းအသြင္ကို နယ္ေၿမေဒသအေပၚလိုက္ၿပီး လူမ်ိဴးဓေလ႔ပံုေဆာက္ခ်က္မ်ားနဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ေဖာ္ေဆာင္ၿခင္းကို ေဖာ္ညြန္းၿခင္း ၿဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ )



ေၿမေအာက္ရထားစနစ္အေၾကာင္းကို ေတြးေလ၊ ႏွစ္သက္ေလ ၿဖစ္ေနမိပါတယ္။ ၿမိဳ႕ေနၿပည္သူလူထုေတြဟာ ေၿမေအာက္ရထားစနစ္အသံုးၿပဳခြင္႔ရလာမယ္ဆိုရင္ ၿမိဳ႕တြင္းကားမ်ားၿခင္းေၾကာင္႔ ၿဖစ္ေပၚလာမယ္႔ ေလထုညစ္ညမ္းမွဳေဘးကေနလည္း ကာကြယ္ေပးႏိုင္ပါေသးတယ္။ ေၿမေအာက္ရထားစနစ္ဟာ မေတာ္တဆလမ္းအႏၱၿဖစ္မွဳမ်ားထဲမွာ ၿဖစ္ႏိုင္ေၿခအနည္းဆံုးလည္းၿဖစ္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ေနၿပည္သူေတြရဲ႕ကားၾကပ္တဲ႔ေဘးကေနလည္း ကူညီေပးႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ၿမန္ေကာင္းသက္သာၿခင္းကို အေလးထားတဲ႔ ဒီလိုေခတ္ၾကီးမွာ ၿမန္မာႏိုင္ငံတြင္းလည္း တစ္ေန႔တစ္ခ်ိန္ေတာ႔ ေၿမေအာက္ရထားစနစ္ေပၚေပါက္လာဖို႔ ဆုေတာင္းမိပါေတာ႔တယ္။

 

ပညာရွိႏွင္႔ ပညာတတ္

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ပညာရွိအေၾကာင္းကို ေၿပာဆိုေဆြးေႏြးၾကတဲ႔အခါမွာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေမးတတ္ၾကတာက “ပညာရွိဆိုတာ ပညာတတ္နဲ႕အတူတူပဲမဟုတ္ဘူးလား”။ “ပညာရွိလူေကာင္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ပညာတတ္လူေကာင္းတစ္ေယာက္တူတယ္ မဟုတ္လား”။ တကယ္လို႕နက္နဲတဲ႔ပံုေသနည္းေတြနဲ႔ၾကည္႔ရင္ ကၽြန္ေတာ္႔အၿမင္ကေတာ႔ ပညာရွိနဲ႔ပညာတတ္ဆိုတာ ႏွစ္ကိုယ္႔တစ္စိတ္ပါပဲ။ ႏွစ္ခုေပါင္းတစ္ခုေပါ႔။ အဲဒီနွစ္ခုကို သတ္သတ္စီခြဲၿခားလိုက္ဖို႔ မလိုသလို၊ ခြဲၿခားလို႔လဲမရပါဘူး။ ပညာရွိၿပီး ပညာတတ္တဲ႔ ေနာက္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို ၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ အသီးအႏွံစားဖို႔လုိသလို ထမင္းစားဖို႔လည္း လိုသလိုမ်ိဳးေပါ႔ဗ်ာ။


ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ပညာတတ္ဆိုၿပီး ပထမဦးစြာအေနနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္ေစမယ္႔အရာက ဘြဲ႔လက္မွတ္တစ္ေစာင္မဟုတ္သလို ေရႊခ်ထားတဲ႔ပါရဂူဘြဲ႔လည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ဘြဲ႕ဒီဂရီဆိုတာ လူတစ္ေယာက္ဟာ ပညာတတ္တစ္ေယာက္အၿဖစ္ ပညာသင္ဖို႔ အခြင္႔ေကာင္းေတြရခဲ႔ၿပီး ပညာသင္ယူမူအဆင္႔ၿပီးေၿမာက္ေၾကာင္းေဖာ္ၿပတဲ႔ မွတ္တမ္းတစ္ခုပဲၿဖစ္ပါတယ္။ ဘြဲဲ႕ရတဲ႔လူအမ်ားစုဟာ
 ပညာတတ္ၿဖစ္တယ္ဆိုေပမယ္႔ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြဟာ ဘြဲ႔လက္မွတ္သာရတာ ပညာတတ္လူေကာင္းေတာ႔မဟုတ္ၾကဘူး။ အေရးၾကီးတာကေတာ႔ တကၠသိုလ္ကိုေတာင္မေရာက္ဘူးတဲ႔ လူအမ်ားစုေတြကလည္း ဘြဲ႕သာမရတာ ပညာတတ္ေတြၿဖစ္ေနၾကၿပန္တယ္။ အဂၤလိပ္လိုေၿပာရရင္ေတာ္႔ educated person ေပါ႔။ သူရယူခဲ႔တဲ႔ပညာေတြဟာ ေက်ာင္းကၿဖစ္ႏိုင္သလို လူမူပတ္ဝန္းက်င္၊ မိသားစုနဲ႔ မိမိကိုယ္တိုင္ေလ႔လာသင္ယူမွဳေတြကလည္း ၿဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။


ေနာက္ထပ္ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ပညာရွိဆိုၿပီး ေဖာ္ထုတ္ေစမယ္႔အရာဟာ ေကာင္းမြန္တဲ႔မိသားစုအသိုင္းအဝိုင္းတစ္ခုလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အဂၤလိပ္လိုေၿပာရရင္ေတာ႔ ပညာရွိဆိုတာ good upbringing ကိုပဲ ဆိုလုိတာမဟုတ္ပါဘူး။ မ်ားေသာအားၿဖင္႔ good upbringing ဆိုတာဟာ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝတဲ႔ လူကုံထံအသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာ ေပါက္ဖြားၾကီးၿပင္းလာတာကို ေဖာ္ညြန္းေလ႔ရွိပါတယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ႔မိသားစုအသိုင္းအဝိုင္းတစ္ခုဟာ လူတစ္ေယာက္ကို ပညာရွိၿဖစ္လာေစဖို႔ အမ်ားၾကီးပံ႔႔ပိုးေပးႏိုင္ပါတယ္။ ပညာရွိတဲ႔လူအမ်ားစုဟာ အသိုင္းအဝိုင္းေကာင္းၾကားမွာ ေမြးလာခဲ႔တဲ႔သူေတြပါပဲ။ ဒါေပမယ္႔ ဒီလိုလူေတြထက္ ဆင္းရဲခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ထဲမွာ ေမြးဖြားၾကီးၿပင္းလာတဲ႔လူအမ်ားစုၾကၿပန္ေတာ႔ ကိုယ္႔အားကိုယ္ကိုးၿပီး ပညာရွိလူေကာင္းေတြၿဖစ္လာၾကၿပန္တယ္။


 “ ဒီေလာက္ထိရွည္ရွည္ေဝးေဝးေၿပာေနၿပီး ခုထိကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ပညာရွိဆိုတာဘာကိုေၿပာတာလဲ၊ ပညာတတ္ဆိုတာေရာ ဘာကိုေၿပာတာလဲဆိုၿပီး ေၿပာမၿပႏိုင္ေသးဘူး။ ပညာရွိနဲ႔ ပညာတတ္ ဘာေတြမ်ားမတူညီတာေတြ ရွိေနလို႔လဲ” လို႔ စာဖတ္သူေတြက ကၽြန္ေတာ္႔ကိုေၿပာၾကေတာ႔မွာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ေၿပာပါရေစဗ်ာ။ ဒီလို ပညာတတ္ေလေၿပနဲ႔ ပညာရွိေလညင္းေလးေတြ တိုက္ခတ္လာတဲ႔အခါမွာ သူတို႔ေတြဘယ္လိုေၿခရာေလးေတြမ်ား ခ်န္ခဲ႔မလဲေပါ႔။ ပညာရွိနဲ႔ပညာတတ္ႏွစ္ခုကို နက္နက္နဲနဲပိုင္းၿခားဖို႔၊ သူတို႔ႏွစ္ခုၾကားက မတူညီတဲ႔ေၿခရာေလးေတြကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာေလး စဥ္းစားပါရေစအံုးဗ်ာ။


ပညာရွိတစ္ေယာက္ဟာ ရိုးသားတဲ႔သူတစ္ေယာက္ပါ။ သူဟာ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ သူတစ္ပါးကို
အရွက္ခြဲလိမ္ညာမွဳမ်ိဳး မလုပ္တတ္ပါဘူး။ သူဟာ ကိုယ္႕အမွားကိုလည္း လိမ္ညာဖံုးကြယ္မထားတတ္ပါဘူး။
ပညာတတ္တစ္ေယာက္ဟာ အမွန္တရားကို ကိုးကြယ္သူေပါ႔။ သူရဲ႕ပညာအရည္အခ်င္းနဲ႔အေတြ႔အၾကံဳေတြဟာ သူ႕ကို အမွန္တရားကိုဖက္တြယ္ထားဖို႔၊ အမွန္တရားကို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ထားဖို႔၊ အမွန္တရားဟာ အရွက္တကြဲအကိ်ဳးနဲမွဳေတြ မၿဖစ္ေစဘူးဆိုတာေတြကို ေၿပာၿပတတ္ပါတယ္။


ပညာရွိတစ္ေယာက္ဟာ စာနာေထာက္ထားတတ္သူတစ္ေယာက္ပါ။ သူဟာ မိမိအဆင္ေၿပဖို႔အတြက္ သူတစ္ပါးရဲ႕ကိုယ္က်ိဳးကို ထိခိုက္ေစမွာမဟုတ္ပါဘူး။
ပညာတတ္တစ္ေယာက္ဟာ ဥပေဒကို လိုက္နာသူတစ္ေယာက္ပါ။ ဥပေဒဆိုတာ လူသားအားလံုး အတူတကြေနထိုင္အသက္ရွင္တဲ႔အခါ လိုက္နာရမယ္႔စည္ကမ္းၿဖစ္ေၾကာင္း၊ လူတိုင္း ဒီစည္းကမ္းေတြကိုလို္က္နာၿပီး အတူတကြေနထိုင္အသက္ရွင္သြားၾကရမယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း
သူနားလည္ထားတယ္။


 ပညာရွိတစ္ေယာက္ဟာ ႏွိ္မ္႔ခ်တဲ႔သူတစ္ေယာက္ၿဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းကင္အလြန္ၿမင္႔မားၿပီး ေၿမၾကီးအလြန္နက္နဲေၾကာင္း သူသိတယ္။
ပညာတတ္တစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ယံုၾကည္တဲ႔သူၿဖစ္တယ္။ ေကာင္းကင္ဘယ္ေလာက္ၿမင္႔ၿပီး ေၿမၾကီးဘယ္ေလာက္နက္တဲ႔အေၾကာင္း သူသိတယ္။


 ပညာရွိတစ္ေယာက္ဟာ ပီယဓတ္ရွိသူတစ္ေယာက္ၿဖစ္တယ္။ သူဟာ ေဝဖန္ဆန္႔က်င္မွဳေတြနဲ႔ ထိုးနက္မွဳအေပါင္းကို စိတ္လြတ္လပ္ေပါ႔ပါးေအာင္ထားၿပီး ရင္ဆို္င္ႏိုင္ပါတယ္။
ပညာတတ္တစ္ေယာက္ဟာ တရားမွ်တမွဳကို အေလးအနက္ထားသူတစ္ေယာက္ၿဖစ္တယ္။ သူဟာ အေၾကာင္းတရားေတြကို ရင္ဝယ္ပိုက္ၿပီး ေဝဖန္ဆန္႔က်င္မွဳေတြနဲ႔ ထိုးနက္မွဳအေပါင္းကို ေၿဖရွင္းႏိုင္ပါတယ္။


ပညာရွိတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္လိုေၿပာရမယ္ဆိုတာ နားလည္ပါတယ္။
ပညာတတ္တစ္ေယာက္ဟာ ဘာေၿပာေနသလဲဆိုတာကို နားလည္ပါတယ္။


ပညာရွိတစ္ေယာက္ဟာ သူ႕ရဲ႕ထင္ၿမင္ခ်က္ေတြကို ႏူးည႔ံေပ်ာ႔ေပ်ာင္းစြာ ေၿပာဆိုတတ္ပါတယ္။
ပညာတတ္တစ္ေယာက္ဟာ သူ႕ရဲ႕အၾကံဥာဏ္နဲ႔အေနအထားေတြကို ရိုးရိုးရွင္းရွင္းသတၱိရွိရွိ ေၿပာေလ႔ရွိပါတယ္။


ပညာရွိတစ္ေယာက္ဟာ ဂရုတစိုက္ရွိတတ္ပါတယ္။ စိတ္ရွည္စြာနဲ႔ သူတစ္ပါးေၿပာစကားကို နားေထာင္ေပးတတ္ပါတယ္။
ပညာတတ္တစ္ေယာက္ဟာ သူတစ္ပါးေၿပာတဲ႔ စကားရဲ႕အႏွစ္သာရကို နားလည္သေဘာေပါက္ႏိုင္စြမ္းပါတယ္။


ပညာရွိတစ္ေယာက္ဟာ သူတစ္ပါးေၿပာတဲ႔ ဟာသစကားအေပၚ ေပ်ာ္ရႊင္ရည္ေမာတတ္သူၿဖစ္တယ္။
ပညာတတ္တစ္ေယာက္ဟာ ရည္ရႊင္ဖြယ္စကားေတြကို ေၿပာဆိုတတ္သူၿဖစ္တယ္။


ပညာရွိတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ေဘးပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ဘယ္လိုသဟဇာတၿဖစ္ေအာင္ေနရမလဲဆိုတာ သိသူၿဖစ္တယ္။ အဝတ္အစားကအစ ေၿပာပံုဆိုပံုအဆံုး ဘယ္လိုေၿပာဆိုေနထိုင္ၿခင္းၿဖင္႔ မိမိကိုယ္ကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မလဲဆိုတာ နားလည္သူၿဖစ္တယ္။
ပညာတတ္တစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို နားလည္သူၿဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကို ပိုၿပီးတိုးတက္ေအာင္ ၿပဳၿပင္တတ္ပါတယ္။


ပညာရွိတစ္ေယာက္ဟာ အၿပံဳးနဲ႔ေအာင္ၿမင္မွဳကို ၾကိဳဆိုတတ္ၿပီး ၊ရွံဳးနိမ္႔မွဳကို တိတ္ဆိတ္စြာနဲ႔  ရင္ဆိုင္တတ္တယ္။
ပညာတတ္တစ္ေယာက္ဟာ ၾကိဳးစားမွဳေတြကို ေအာင္ၿမင္မွဳအၿဖစ္ ေၿပာင္းလဲရယူတတ္ၿပီး၊ ဆံုးရံွဳးမွဳေနရာမွာ  ခိုင္မာတဲ႔ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ၿပန္လည္အစားထိုး ရပ္တည္ႏိုင္ပါတယ္။


ပညာရွိတစ္ေယာက္ဟာ သူတစ္ပါးရဲ႕ ေအာင္ၿမင္မွဳအေပၚမွာ ဝမ္းေၿမာက္တတ္သူၿဖစ္ပါတယ္။
ပညာတတ္တစ္ေယာက္ဟာ သူတစ္ပါးရဲ႕ ေအာင္ၿမင္မွဳေတြကို မိမိေလွ်ာက္လွမ္းရမယ္႔ပန္းတိုင္နဲ႔ စံနမူနာယူစရာအၿဖစ္ ေၿပာင္းလဲနိုင္သူၿဖစ္ပါတယ္။


ပညာရွိတစ္ေယာက္ဟာ သူတစ္ပါးရဲ႕ဆံုးရွံဳးမွဳအေပၚ နားလည္ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္သူပါ။
ပညာတတ္တစ္ေယာက္ဟာ သူတစ္ပါးရဲ႕ဆံုးရွံဳးမွဳကို နမူနာယူစရာအၿဖစ္ ၿမင္တတ္သူၿဖစ္ပါတယ္။


ပညာရွိဆိုတဲ႔အရာဟာ တေၿဖးေၿဖးနဲ႔ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲမွဳေတြေၾကာင္႔ ၿဖစ္လာရတာပါ။ ပညာတတ္ရဲ႕မူလအစကေတာ့ ၾကိဳးစားမွဳေတြပဲၿဖစ္ပါတယ္။ “ပညာရွိဆိုတာ ၾကိဳတင္ေတြးစတတ္သူၿဖစ္တယ္”ဆိုၿပီး ပညာရွိတစ္ေယာက္က ေၿပာတတ္ပါတယ္။ ပညာတတ္တစ္ေယာက္ေၿပာတာကေတာ႔ “ ငါက ဥာဏ္ပညာရွိသူရဲ႕ ပုခံုးေပၚမွာရပ္ေနသူမို႔ ပိုၿပီးၿမင္ေတြ႔နိုင္သူၿဖစ္တယ္”။


ပညာရွိတစ္ေယာက္နဲ႔ ေၿပာဆိုေဆြးေႏြးရတာဟာ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို ရြတ္ဖတ္လိုက္ရသလိုပါပဲ။ ပညာတတ္တစ္ေယာက္နဲ႔ ေၿပာဆိုေဆြးေႏြးရတာကေတာ႔ ခရီးသြားမွတ္တမ္းတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ရသလိုပါပဲ။


ယဥ္ေက်းမွဳေတြၿပည္႔နက္ေနတဲ႔ လူမူပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုဟာ ပညာရွိမ်ားစြာေပါင္းစပ္ဖြဲ႔စည္းမွဳေၾကာင္႔ ၿဖစ္လာရၿခင္းၿဖစ္တယ္။ တိုးတက္ေနတဲ႔ လူမူပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုဟာ ပညာတတ္မ်ားစြာေပါင္းစပ္ဖြဲ႔စည္းမွဳေၾကာင႔္ ၿဖစ္လာရၿခင္းၿဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး အတူအကြၾကိဳးစားဖန္တီးရမယ္႔အရာကေတာ႔ တိုးတက္ၿပီးယဥ္ေက်းမွဳေတြၿပည္႔နက္ေနတဲ႔ လူမူပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုပဲၿဖစ္ပါတယ္။



မွတ္ခ်က္။ ။ တရုတ္စာေရးဆရာ 劉同郎 ရဲ႕教養和教育 ေဆာင္းပါးကို ေကာက္ႏွဳတ္ဘာသာၿပန္ၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။