“တပည္႔တို႔ေရ...ဒီတစ္ပတ္ အားကစားအတန္းမွာ ဆရာက တပည္႔တို႔အားလံုးကို အဖြဲ႔(၈)ဖြဲ႔ခြဲလိုက္မယ္။ ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႔ ဆရာက အေတာ္ဆံုး၊ လက္ရည္အထက္ဆံုးေက်ာင္းသား (၈)ေယာက္ကို ေရြးလိုက္မယ္။ ၿပီးေတာ႔ အဲဒီေက်ာင္းသား(၈)ေယာက္က ကိုယ္အဖြဲ႔ဝင္ေတြကို စိတ္ၾကိဳက္ေရြးခ်ယ္ၾကမယ္္”
စားပြဲတင္တင္းနစ္အတန္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအဖြဲ႔လိုက္ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ဆရာက ယခုအပတ္မွာ အတန္းသားမ်ားကို အဖြဲ႔(၈)ဖြဲ႔အၿဖစ္ အဖြဲ႔ခြဲလိုက္ပါတယ္။ ဆရာက ပထမဦးဆံုး လက္ရည္အထက္ဆံုးေက်ာင္းသား(၈)ေယာက္ကို နာမည္ေခၚေရြးခ်ယ္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းသား(၈)ေယာက္နဲ႔ က်န္တဲ႔အတန္းသားေတြက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိေနၾကပါတယ္။ ေနာက္အဲဒီအေတာ္ဆံုးေက်ာင္းသား(၈)ေယာက္က အလွည္႔က်ကိုယ္ၾကိဳက္ရာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို နာမည္ေခၚၿပီး ကိုယ္႔အဖြဲ႕သားမ်ားအၿဖစ္ ေရြးခ်ယ္ၾကေတာ႔မွာပါ။
“xxx”
“xxx”
“xxx”
ဆရာကိုယ္တိုင္ေခါင္းေဆာင္အၿဖစ္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ႔ ေက်ာင္းသား(၈)ေယာက္က မိမိစိတ္ၾကိဳက္ လက္ရည္ေကာင္းတဲ႔သူမ်ားကို အလွည္႔က်နာမည္ေခၚေရြးခ်ယ္ၾကပါတယ္။ က်န္တဲ႔ေက်ာင္းသားေတြကလည္း မိမိရဲဲ႕ နာမည္ေခၚသံၾကားတာနဲ႔ ကိုယ္႔ကိုေရြးခ်ယ္ေခၚယူတဲ႔ေက်ာင္းသားရဲ႕ေနာက္မွာ သြားၿပီးတန္းစီရပ္ေနၾကရပါတယ္။ ကိုယ္႔နာမည္ကို ဘယ္ေက်ာင္းသားက အဖြဲ႔ဝင္အၿဖစ္နဲ႔ ေခၚယူမလဲဆိုၿပီး စိတ္လွဳပ္ရွားစရာလည္း ေကာင္းလွပါတယ္။ အားလံုးသိတဲ႔အတိုင္း အရင္ေရြးခ်ယ္ေခၚယူခံရတဲ႔သူဟာ လက္ရည္ထက္လို႔ သူမ်ားက ကိုယ္႔ကိုအဖြဲ႔ဝင္အၿဖစ္နဲ႔ အလုအယက္ေရြးခ်ယ္ေနၿခင္းပါ။
“xxx”
“xxx”
“xxx”
“xxx”
“xxx”
“xxx”
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ေရြးခ်ယ္ေခၚယူေနလိုက္ၾကတာ ေက်ာင္းသားဦးေရေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေခါင္းေဆာင္(၈)ေယာက္ေနာက္မွာ တန္းစီလို႔ေနၾကပါၿပီ။ ေရြးခ်ယ္ခံၾကမယ္႔ ေက်ာင္းသားမ်ားဘက္မွာေတာ႔ တေၿဖးေၿဖးနဲ႔ လူဦးေရေလ်ာ႔နည္းလာပါၿပီ။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးလူ(၅)ေယာက္(၆)ေယာက္ေလာက္ပဲက်န္ပါေတာ႔တယ္။ အဲဒီအထိကို ကၽြန္မနာမည္ေခၚသံ မၾကားရေသးပါဘူး။ ဒူးကတုန္၊ ရင္ကခုန္၊ မ်က္နွာကလည္းမွဳန္လို႔ေနပါၿပီ။ လူကနည္းလာၿပီမို႔ တဘက္မွာရွိတဲ႔ လူအုပ္ၾကီးရဲ႕ မ်က္လံုးေပါင္းမ်ားစြာေအာက္မွာ ရွက္ေသြးၿဖန္းလို႔ေနၿပီေလ။
ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေယာက္က်န္တဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာ႔ က်န္ေနတဲ႔နွစ္ေယာက္ၿဖစ္တဲ႔ ကၽြန္မနဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ဆရာကိုယ္တိုင္ပဲ သင္႔ေတာ္တဲ႔ အဖြဲ႔ထဲခြဲထည္႔လိုက္ပါေတာ႔တယ္။ ေတာ္တဲ႔ေက်ာင္းသား(၈)ေယာက္က လက္ရည္မသြက္တဲ႔ ကၽြန္မတို႕နွစ္ေယာက္ကို ေရြးခ်ယ္ဖို႕လက္တြန္႔ေနမွာကိုသိလို႕ပဲၿဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။
~~~~~
“မေက်နပ္ဘူး။ လံုးဝမေက်နပ္ဘူး။ လံုးဝလံုးဝမေက်နပ္ဘူး”
အဲဒီအတန္းဆင္းခ်ိန္ကစလို႔ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း က်ိတ္မႏိုင္ခဲမရၿဖစ္ေနပါေတာ႔တယ္။
ကၽြန္မတက္ေရာက္ေနတဲ႔ ထိုင္ဝမ္(NTU)တကၠသိုလ္မွာ ဘြဲ႔ရဖို႔အတြက္ မိမိတို႔သင္ယူေနတဲ႔ အဓိကဘာသာရပ္မ်ားအၿပင္ အားကစားအတန္း(၄)တန္းကိုလည္း မသင္မေနရသင္ရပါတယ္။ အားကစားနံပါတ္(၁)ကိုေတာ႔ ေမဂ်ာအလိုက္သတ္မွတ္ထားေပမယ္႔ က်န္တဲ႔အမွတ္စဥ္မ်ားကိုေတာ႔ မိမိစိတ္ၾကိဳက္ေရြးခ်ယ္တက္ေရာက္ရပါတယ္။ အားကစားအမွတ္စဥ္(၄)အေနနဲ႔ ကၽြန္မေရြးခ်ယ္တက္ေရာက္ခဲ႔တာကေတာ႔ စားပြဲတင္တင္းနစ္ပါ။
အားကစားအားလံုးထဲမွာ စားပြဲတင္တင္းနစ္က သင္ယူရတာ အလြယ္ကူဆံုးၿဖစ္မယ္ အထင္နဲ႔ ေရြးခ်ယ္တက္လိုက္မိၿခင္းပါ။ ဆရာကလည္း အရြယ္ခပ္ငယ္ငယ္ ရုပ္ေၿဖာင္႔ေၿဖာင္႔နဲ႔ဆိုေတာ႔ အတန္းတက္ရတာလည္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွပါတယ္။ စားပြဲတင္တင္းနစ္ကို ယခုအတန္းတက္မွ စနစ္တက် သင္ယူဖူးသူမို႔ေသေသခ်ာခ်ာလည္း ၾကိဳးစားသင္ယူပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ခက္တာက အတန္းေဖာ္ အၿခားေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအားလံုးနီးပါးက ေတာ္ေတာ္ေလးကို တတ္ေၿမာက္ၿပီးသူမ်ားၿဖစ္ေနပါတယ္။ “အတန္းထဲမွာရွိသူအားလံုးက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္အေၿခအေနမတူပဲ ေရာက္လာၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႔အတန္းထဲမွာ ကိုယ္႔ကုိကိုယ္သာ ၿပိဳင္ပါ။ သူတစ္ပါးနဲ႔ ႏွိဳင္းၿပီး စိတ္ဓတ္က်စရာမလိုဘူးေနာ္။” ခုလိုမ်ိဳး ဆရာကအားေပးေပမယ္႔ ကစားေဖာ္သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲမွာ ပင္းေပါင္ေဘာလံုးကိုသာ လိုက္ေကာက္ေနရတာ မ်က္ႏွာေတာ္ေတာ္ငယ္ပါတယ္။
ပညာသင္ၾကားရာမွာ ကၽြန္မမေက်နပ္တာတစ္ခုဟာ အေရအခ်င္းမတူညီတဲ႔သူေတြ အတူသင္ယူရတာပါပဲ။ စာသင္ခန္းဆိုတာ မတတ္လို႔ပညာလာသင္တဲ့ေနရာေလ၊ ပညာလာၿပိဳင္တဲ႔ေနရာမွ မဟုတ္တာ။ ကၽြန္မယခုသင္ယူေနရတဲ႔ အေၿခခံစားပြဲတင္တင္းနစ္အတန္းကိုပဲၾကည္႔လိုက္ပါ။ အေၿခခံအတန္းသာဆိုတယ္ တစ္ခ်ိဳ႕မ်ား ရိုက္ခ်က္ကခပ္ၿပင္းၿပင္း။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေမဂ်ာရဲ႕လက္ေရြးစင္ဆိုသူလည္းပါရဲ႕။ တစ္ခ်ိဳ႕ပညာၿပခ်င္သူလည္းရွိပါေသးတယ္။ ကၽြန္မလို ခုမွနဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔စသင္ရသူအတြက္ စိတ္ေမာၿပီးေခၽြးၿပန္လွပါတယ္။ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ႔ အတန္းတက္စမွာ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကို အတူကစားရေအာင္ဆိုၿပီး အေဖာ္ညွိခဲ႔သူနဲ႔ ကၽြန္မက အရည္အခ်င္းတူေနပါတယ္။ စလံုးေရစသူခ်င္း အရည္အခ်င္းသူမသာ ကိုယ္မသာေတြေပါ႔။ အတန္းတက္စကေန အတန္းၿပီးဆံုးခါနီးအထိ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သူမနဲ႔သာ ကစားၿဖစ္ပါေတာ႔တယ္။ အဖြဲ႔ခြဲခ်ိန္မွာ ေနာက္ဆံုးက်န္တဲ႔သူႏွစ္ေယာက္က အဲဒီေက်ာင္းသူေလးနဲ႔ကၽြန္မပဲေပါ႔။ ဘယ္လိုပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ရွိေစအံုးေပါ႔။ ၿပိဳင္ပြဲမွ မစေသးတာ။
~~~~~
ေနာက္တစ္ပတ္ အတန္းတက္စမွာ ဆရာကကၽြန္မတို႔ ရိုက္ခ်က္ေတြကို လိုက္စစ္ေဆးရင္း ကၽြန္မကစားတဲ႔ စားပြဲနားေရာက္လာတဲ႔အခါ
“မင္မင္၊လက္ရည္ေတြအရမ္းတက္လာပါလား။ အတန္းၿပင္မွာေလ႔က်င္႔ထားတယ္ထင္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ဒီေန႔မွပိုၿပီး ကံထူးေနတာလား” ဆရာက ကၽြန္မရဲ႕တိုးတက္လာမွဳအေပၚ ၿမင္ေတြ႔ၿပီး အားေပးလိုက္ၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။
“ဟုတ္၊ တစ္ေခါက္ေတာ႔ ေလ႔က်င္႔ၿဖစ္ပါတယ္”
အတန္းထဲမွာ လက္ရည္အညံ႔ဆံုးၿဖစ္ေနတဲ႔ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခံၿပင္းစိတ္နဲ႔ “ေလ႔က်င္႔ၾကရေအာင္”ဆိုၿပီး တစ္ေခါက္ေတာ႔ေလ႔က်င္႔ၿဖစ္လိုက္ပါေသးတယ္။
“တစ္ေခါက္ပဲ ေလ႔က်င္႔ထားတယ္သာဆိုတယ္။ လက္ရည္ကေတာ္ေတာ္တက္ေနပါလား”
ဆရာ႔အေၿပာကို ကၽြန္မၿပံဳးၿပလိုက္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဒုတိယအခ်ိန္ အဖြဲ႕ခြဲ ေလ႔က်င္႔ခ်ိန္ေရာက္လာေတာ႔ အဖြဲ႕သားတစ္ေယာက္နဲ႔ကၽြန္မ စားပြဲတစ္ခုမွာ ေလ႔က်င္႔ၾကပါတယ္။ ပင္းေပါင္ေဘာလံုးက ဟိုဘက္ခုန္လိုက္၊ ဒီဘက္ခုန္လာလိုက္။ ခုန္လာတဲ႔ေဘာလံုးကို အမိအရၿပန္ရိုက္လိုက္နဲ႔ ပြဲကတစတစၿမဴးလာပါၿပီ။
“ဟ မင္မင္... နင္လက္အရမ္းသြက္လာပါလား။ ဘာလို႔လဲ”
“ဟုတ္လား။ ငါမေန႔ညက ဆုေတာင္းလာတယ္ေလ”
ဟုတ္လားလို႔ မသိသလိုဟန္နဲ႔ ေၿပာလိုက္ေပမယ္႔ ကၽြန္မရဲ႕လက္ရည္တကယ္တက္လာတာကို ကၽြန္မကိုယ္တိုင္စၿပီး သတိၿပဳမိပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ေဆးက အစြမ္းၿပၿပီနဲ႔တူပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္အပတ္ေတြမွာလည္း အရင္က အင္တင္တင္မ်က္ႏွာထားၿဖစ္ေနၾကတဲ႔ အဖြဲ႔သားေတြက ကၽြန္မကို အေရာဝင္လာၾကပါၿပီ။ “မင္မင္၊ ငါတို႔အတူေလ႔က်င္႔ၾကရေအာင္ေလ” တဲ႔။
~~~~~
မနက္ၿဖန္ ၿပိဳင္ပြဲရွိမွာမို႔ ဒီညေတာ႔ ကၽြန္မၿပင္ဆင္ရၿပီေပါ႔။ အားကစားကြင္းေတြသြားၿပီး ေလ႔က်င္႔ၿခင္းေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မၿပင္ဆင္တာကေတာ႔ ကၽြန္မသံုးေနက် ေဆးကိုေဖာ္မလို႔ပါ။ ပထမဦးဆံုးအေနနဲ႔ ၾကမ္းၿပင္မွာ ဒူးေထာက္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ႔ မ်က္စိမိွတ္ၿပီး ကၽြန္မရဲ႕စိတ္ေတြအားလံုးကို စုစည္းလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ကၽြန္မရဲ႕အာရံုထဲမွာ မနက္ၿဖန္ၿပိဳင္မယ္႔ အားကစားၿပိဳင္ပြဲၿမင္ကြင္းက တစတစပံုေဖာ္လာပါတယ္။ “မနက္ၿဖန္ကစားပဲြမွာ သမီးကိုယ္စားကိုယ္ေတာ္ဘုရားသာ ကစားပါ။ သခင္ေယရွဳရဲ႕ၿမတ္ေသာနာမအားၿဖင္႔ မနက္ၿဖန္ၿပိဳင္ပြဲမွာ သမီးတို႔အဖြဲ႔အနိုင္ရပါေစ” ကၽြန္မကိုးကြယ္တဲ႔ သခင္ေယရွဳဘုရားကို ေတာင္းဆုၿပဳလိုက္ပါတယ္။ ဆုေတာင္းၿပီးတာနဲ႔ “သခင္ေယရွဳရဲ႕နာမအားၿဖင္႔ ႏိုင္ၿပီ၊နိုင္ၿပီ၊ နိုင္ၿပီ” ဆိုၿပီး ကၽြန္မအားရပါးရ ေၾကြးေၾကာ္လိုက္ပါတယ္။ ေအာင္ၿမင္သြားၿပီဆိုတဲ႔ အသိနဲ႔အတူ ႏွလံုးအိမ္ထဲမွာ ဝမ္းသာလြန္းလို႔ ႏွဳတ္ခမ္းေတြေတာင္ တဆတ္ဆတ္တုန္တဲ႔အထိပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ ၿပိဳင္ပြဲရက္ေရာက္လို႔လာပါၿပီ။ တစ္ေယာက္ခ်င္းတစ္ေယာက္ၿပိဳင္ပြဲအမ်ိဳးအစားနဲ႔၊ ႏွစ္ေယာက္တြဲၿပိဳင္ပြဲကို အဖြဲ႕လိုက္ၿပိဳင္ၾကရၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မအတြက္ ပိုၿပီးကစားလို႔သြက္တာကေတာ႔ နွစ္ေယာက္တြဲကစားနည္းပါ။ ယဥ္ၿပိဳင္ရမယ္႔ ၿပိဳင္ဘက္အဖြဲ႔မ်ားကို ပထမပြဲစဥ္နဲ႔ ဒုတိယပြဲစဥ္မ်ားမွာ မဲနိွဳက္စနစ္နဲ႔ ကစားရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ အမွတ္မ်ားတဲ႔အဖြဲ႔မ်ားမွ ဗိုလ္လုပြဲဆင္ႏႊဲရၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္က ကၽြန္မကို နွစ္ေယာက္တြဲကစားတဲ႔ပြဲစဥ္မွာ စာရင္းထည္႔ထားလိုက္ပါတယ္။
ၿပိဳင္ပြဲစပါၿပီ။ ကၽြန္မတို႔အဖြဲ႔ထဲမွ ကၽြန္မနဲ႔အတူနွစ္ေယာက္တြဲကစားမယ္႔ အဖြဲ႔ဝင္သူငယ္ခ်င္းက ကၽြန္မကိုယံုၾကည္တဲ႔ မ်က္လံုးမ်ားနဲ႔ အားေပးလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း အားအင္အၿပည္႔နဲ႔ ကစားဖို႔တာဆူလိုက္ပါၿပီ။ ကၽြန္မစိတ္ထဲကေန “ကိုယ္ေတာ္ဘုရား ခြန္အားေပးပါ” ဆိုၿပီး အၿပီဆြဲပါေတာ႔တယ္။ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဟန္ခ်က္ညီညီနဲ႔ ကစားၾကတာ ပြဲကတကယ္ကစားလို႔ေကာင္းပါတယ္။ ဆုေတာင္းၿခင္းကေနရလာတဲ႔ ခြန္အားေတြကလည္း ကၽြန္မတကိုယ္လံုး စီးဝင္လည္ပတ္ေနၿပီမို႔ ၿပိဳင္ဘက္ေတြဆီကေရာက္လာတဲ႔ ေဘာလံုးတိုင္းကို အၿပီအၿပင္အစြမ္းၿပေနပါျပီ။
တခါတရံ ၿပိဳင္ဘက္ရဲ႕ မထင္ရက္စရာသိမ္သိမ္ေမြ႔ေမြ႔ေလးေပးလာတဲ႔ ေဘာလံုးကိုလည္း ၾကိဳတင္သိေနတဲ႔အလား ကိုယ္႔ဘက္ကအမိအရရွိလိုက္ပါတယ္။ တခါတရံ မ်က္စိေရွ႕ကို အင္နဲ႔အားနဲ႔ ေရာက္လာတဲ႔ ေဘာလံုးကိုလည္း ၿပန္ၿပီးေခ်ပနိုင္လိုက္ပါတယ္။ တကယ္ပဲ အ့ံၾသဖို႔ေကာင္းလွပါတယ္။ တခါတရံလူက စားပြဲရဲ႕ညာဖက္စြန္း ေရွ႕တည္႔တည္႔ေရာက္ေနေပမယ္႔ ၿပိဳင္ဘက္ရဲ႕လွည္႔ကြက္နဲ႔ေပးလာတဲ႔ပင္ေပါင္ေဘာလံုးက စားပြဲရဲ႕ဘယ္ဖက္စြန္းအလယ္ၾကိဳးတန္းလြတ္ရံု လွ်ပ္တၿပတ္ ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေဘာလံုးရွိရာကိုအမိအရအေၿပးအလႊားရိုက္ယူႏိုင္ခဲ႔တာ အၾကိမ္ၾကိမ္ပါပဲ။
“မင္မင္ နင္သိပ္ေတာ္တာပဲ။ တကယ္လံုးဝမထင္ထားဘူး။ နင္ရိုက္ခ်က္ေတြ သိပ္လွတာပဲ”
ပြဲၿပီးေတာ႔ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ အဖြဲ႔သားတစ္ခ်ိဳ႕ကၽြန္မကိုလားၿပီႏွဳတ္ဆက္ပါတယ္။
“ငါကလြတ္သြားၿပီထင္ေနတာ။ ဒါေပမယ္႔ ေဘာလံုးတိုင္းကို အမိအရပဲ။ နင္တကယ္ေတာ္တယ္”
ကၽြန္မနဲ႔တြဲကစားတဲ႔ အဖြဲ႔သားကိုယ္တိုင္ ဒီလိုေၿပာလာၿခင္းက ကၽြန္မအတြက္ ပီတိၿဖစ္ေစခဲ႔ပါတယ္။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
ဟုတ္ပါတယ္။ ငွက္တေကာင္အလား ေလထဲမွာေၿခၾကြေနတဲ႔သူလို ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါးၿဖတ္ၿဖတ္ၿဖတ္လတ္လတ္ ကစားေနတဲ႔ သူဟာကၽြန္မကိုယ္တိုင္မွ မဟုတ္ပဲ။ အေတြးနဲ႔ေငးေနတတ္တဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ေၿခက ဒီေလာက္မသြက္ဘူးဆိုတာ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္အသိပါပဲ။ သခင္ဘုရားရဲ႕ ၿမတ္ေသာနာမကို လက္စြဲထားသူမို႔ ဘုရားကကၽြန္မကိုယ္စား ကစားေပးေနတာပါ။
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မတာဝန္ယူကစားရတဲ႔ ပြဲစဥ္တိုင္းအမွတ္ေကာင္းသလို အဖြဲ႔ဝင္အားလံုးရဲ႕ အမွတ္ေတြေပါင္းလိုက္တဲ႔အခါ အဖြဲ႔(၈)ဖြဲ႔ထဲမွာ ဒုတိယဆုကို ဆြတ္ခူးရလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မယံုၾကည္ေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ႔အတိုင္း ကၽြန္မတို႔အဖြဲ႕အႏိုင္ရခဲ႔ပါၿပီ။ ဘုရားသခင္ရဲ႕နာမကအစြမ္းထက္လွပါတယ္။ ဘုးရားသခင္ရဲ႕နာမေတာ္ ဘုန္းၾကီးပါေစ။
က်မ္းကိုး။ ။ဖိလိပၸိၾသဝါဒစာ၄း၁၃
ငါ့ကို ခြန္အားႏွင့္ ျပည့္စံုေစေတာ္မူေသာ ခရစ္ေတာ္အားျဖင့္ ခပ္သိမ္းေသာအမႈတို႔ကို ငါတတ္စြမ္းႏိုင္၏။
